Arkiv

Kine Lillestrøm og Trond Hugo Haugen syner ei stadsspesifikk utstilling i og på Kabuso og Ingebrigt Vik museum hausten 2019.
Kunstverka har vorte utforma og bygde på staden, både i utstillingssalen og på dei mange glasflatene.

Refleksjonar kring arbeid og kunnskap spelar ei stor rolle for utstillinga, mellom anna med gjenbruk av material frå bygginga av Hardangerbadet.

Kurator Sissel Lillebostad skriv:

Det starta med ein samtale.
Eller, nei, det starta før me møttes. Det starta med bygninga og mandatet Kabuso eingong fekk – å sjå nasjonalromantikken gjennom samtidas brilleglas. Mandatet er nedfelt i sjølve bygningskroppen – store glas vende mot fjorden, taket forma som eit lite ekko av fjellrekka, reine material.
Sikta frå Øystese er svimlande vakker når lyset fell over Folgefonna og gnistrar kvitt mot blått. Den er òg fascinerande når skodda sig tungt inn mellom fjellsidene, regnet driv sidelengs langs fjorden og lyset sildrar i tynne snorer mellom oppsamla vatn.

Kine Lillestrøm (f. 1977) er maler, med en filosofisk tilnærming til stedets utforming, bestemmelser og historikk. Hun arbeider med rom, men ikke begrenset til rommets egne grenser. Lillestrøm er utdannet ved Kunstakademiet i Oslo. Lillestrøm har hatt flere utstillinger med både egne verk og samarbeidsprosjekter, samt toåring atelierstipend i Oslo rådhus, og åpner utstilling ved LNM (Landsforeningen norske malere) i Oslo 31. oktober 2019.

Trond Hugo Haugen (f. 1975) har en mer direkte, uttalt og verbal praksis. I verkene reflekterer han rundt politikk og historie sett fra enkeltindividets posisjon, samt kunstnerens plass i samfunnet. Haugen har hatt flere utstillinger nasjonalt og internasjonalt, av hans større verk er Et riksportrett (etter Eidsvold 1814) fra 2014 og det flerårige verket Stavanger2018 / KA DÅ ITTEPÅ. Han har bakgrunn som konsertarrangør og er utdannet ved Kunstakademiet i Trondheim i 2002.

Kunstnarane ynskjer å takka:
Nils Terje Opsanger og Ingvar Halstensen ved LAB Entreprenør AS for entusiasme og material
Regionale prosjektmidler for visuell kunst og Billedkunstnernes Vederlagsfond for økonomisk støtte
Storeteigen bygdemuseum for opphald
Alle ved Kunsthuset Kabuso, Holmatun, Jan Mo AS og Øystese barneskule

Sommaren 2019 viser Kabuso utstillinga Sett alle rede av Arvid Pettersen og Gabriel Johann Kvendseth.

Utstillinga inngår i serien dialogar, som starta haust 2018 med Harrang/Havaas/Lillefosse. Arvid Pettersen og Gabriel Johann Kvendseth er inviterte til å utvikla ei utstilling i samtale med kvarandre. Pettersen er ein nestor i norsk maleri, med høg aktivitet heilt tilbake i det gryande 1970-talet. Kvendseth er ein yngre kunstnar som byggjer og sett i hop skulpturar, tekst og installasjon. Dei tek båe tak i denne mjuke framandgjeringa ein kan kjenne i møte med verdas kompleksitet. Båe flyttar merksemda nokre cm til sides, eller opp om ein heller vil sjå den vegen. Båe veit mykje om knivar, samtidsruinar og stille ettertanke.

Arvid Pettersen gjekk ut frå SHKS i Bergen 1967. Han har ei omfattande utstillingsrekkje bak seg, deriblant Kunstnerforbundet, Galleri Riis, Henie Onstad Senter, Aarhus Museum, Bergen Kunstforening, Trondhjems Kunstforening og Chinese European Artcenter, Xiamen.

Gabriel Johann Kvendseth gjekk ut med ein M.A. frå Kunst og designhøgskulen i Bergen i 2013. Han har stilt ut på Nordnorsk Kunstmuseum, Samisk senter for samtidskunst, RAKE Visningsrom, Murmansk Regional Art Museum, Arkhangelsk Fine Arts Museum, KRAFT, Del Infinito i Buenos Aires, LYNX, Kristiansand Kunsthall, Kunstindustrimuseet, Kreuzberg Pavillon og KODE2.

Vestlandsutstillingen 2019 tek form av ei gruppeutstilling og stadspesifikke verk til kvar visningsstad, samt ein publikasjon som både stiller ut kunstverk og inneheld ein lengre tekst om Vestlandet anno 2019 – det siste året med landsdelen slik me kjenner han i dag. Forfattar og kurator er Marte Danielsen Jølbo frå Stavanger.

«Det siste året har jeg tenkt mye på steder, på hva som konstituerer et sted, men også hva som gjør at de nye stedene man gjennom livet flytter til etterhvert føles som et hjem.Hva innebærer det å føle seg hjemme i et landskap?» – Marte Danielsen Jølbo i Vi er stedene

Gjennom dei tre utstillingsspora opnar Jølbo for spørsmål som knytt kunsten til stad og materialitet, stadshistorie, tilhøyrsle, litteratur og politikk. Utstillinga gjev døme både på korleis kunsten kan væra ein stad for tenking og diskusjon rundt aktuelle samfunnsspørsmål så vel som personlege estetiske erfaringar og refleksjon.

I Kabuso vert det presentert eit stadspesifikt verk av Solveig Landa.

Deltakande kunstnarar:

• Gruppeutstilling:

Anette Gellein, Arild Våge Berge, Åse Løvgren & Stine Gonsholt, Aurora Solberg, Gunnhild Torgersen, Hilde Frantzen, Elin Brissman, Ida Madsen Følling, Johanne Hestvold, Kenneth Varpe, Maiken Stene, Margrethe Aanestad, Natasja Askelund, Ole Martin Lund Bø, Per Christian Brown, Roddy Bell, Siv Bugge Vatne, Stian Ådlandsvik, Tor-Finn Malum Fitje, Trond Hugo Haugen, Yngve Mathisen

• Stadspesifikke verk:

Azar Alsharif (Kunsthall Stavanger), Hans Edward Hammonds (Haugesund Billedgalleri), Ingrid Lønningdal (Kunstgarasjen), Jiska Huizing (alle visningsstadene), Lillian Tørlen (Kunstmuseet KUBE), Solveig Landa (Kunsthuset Kabuso), Tone Wolff Kalstad (Sogn og Fjordane kunstmuseum)

• Publikasjon:

Agnes Btffn, Anna Ihle, Bjørn-Henrik Lybeck, Endre Aalrust, Kent Fonn Skåre, Kristin Velle-George

I Aud Bækkelund si verd vert det praktiske – tinga si tale – kobla med det fantasieggjande. Abstrakte tankebanar, ofte formulert i malande titlar, formar mentale rom der dei prosaiske tinga får heilt nye roller. Dei får poetisk slagside, kanskje óg humoristisk sans.

Samanstillingar, omarbeidingar og titlar hintar om dei komplekse banda vi har til tinga som omgjev oss. Og vår del av verda er overrisla med ting. Tida me lever i kan kanskje samanliknast med eit hurtigtog som skramlar av garde med opne godsvogner der stadig større deler av lasta fell av.

Men me slepp ikkje unna at alt som vert laga, alt me produserer og brukar, er konstruert av noko – ein material planeten byr på og som vert utvunne, omarbeidd og sett i omløp. Hos Bækkelund får tinga ein liten pause. Dei vert nytta i andre historier, får eit glimt av eit nytt og årvake blikk på vegen gjennom tidas kvern. Og kanskje erkjenner tinga sjølve at alt er forgjengeleg, at ein kan skifta både ham og bruk undervegs, at forteljingane er mange og ingen er heilt sanne.

Bækkelund er fødd og oppvaksen i Hedmark, men flytta til Norheimsund etter å ha fullført hovudfag ved Kunsthøgskolen i Bergen. Ho har ein omfattande utstillingsaktivitet og har hatt separatutstillingar i Kunstnerforbundet, Ram galleri og Soft galleri i Oslo. Vidare har Bækkelund stilt ut på galleri i Stavanger, Trondheim og Bergen. Ho har også delteke på Høstutstillingen og i ei rekkje gruppeutstillingar i inn- og utland.

Seinhaustens utstilling er sett saman av delar:
Exsiccatae – eit verk av Ine Harrang, (1960-) kunstnar frå Molde
Ei samling lav og mose frå Johan Havås (1864 – 1956), botanikar og lavforskar frå Granvin
Akvarellar av Torkel Lillefosse (1868–1946), botanikar og plantemålar frå Strandebarm

Utstillinga er ei hylling til verdien i detaljar og den stille utforskinga av naturen me er del av.

Kuratert av Sissel Lillebostad

Kabuso er stolte over å presentere soloutstilling med Sandra Vaka. Verka hennar spring ofte ut frå fotografiet, anten ho arbeider med egne bilder eller funne materiale som ho om organiserar. I denne utstillinga viser Vaka fotografiske arbeid og ein ny skulpturserie i glas.

Biletserien Jugs kretsar kring temaet vatn. Det er foto av vatn på vatn. Kunstnaren har måla omriss av mugger (jugs) med vatn på ein dataskjerm, for så å fotografera skjermen med eit analogt kamera. Vassdråpane blir som ei linse og bryt lyset og forstørrar pikslane på skjermen. Slik peikar verket tilbake på fotomediet og avdekker koplingar mellom natur og teknologi. Mugger (jugs) kan vera vulgær slang for kvinnebryst, men vasskanna kan óg betraktast som eit symbol for liv, sjenerøsitet og historisk sett – for grådigheit. Glasskulpturane i utstillinga liknar vasskanner, med hank og form og proporsjonar til ei kanne utan opningar. Skulpturen blir forvridd og, i praktisk forstand, ubrukeleg.

Forskarar har i fleire år hevda vi er inne i ein ny geologisk tidsalder, forårsaka av menneskeleg aktivitet på jorda. Til tross for ei overveldande bevismengd er forholdet mellom enkeltindividets ansvar og globale endringar nesten umogeleg å fatte. Dei ulike verka har titlar frå brus og annan leskedrikk, som til dømes Jugs (fanta) og Jugs (blueberry blast kool-aid). Dei fargerike, våte bildeta er estetisk behagelige abstraksjonar, men når ein studerar dei nærare får ein auge på at motiva bakanfor vasskanna er av oljeutslepp, flom og andre naturøydeleggingar, og det blir nærliggande å stille spørsmål ved vår eiga rolle i klimaregnskapet.

Sandra Vaka (f. 1980). har hatt soloutstillingar på stadar som NoPlace (2017), Kunstnerforbundet (2017), Melk (2016), Rogaland Kunstsenter (2015) og Frankfurt Am Main (2015). Ho har også delteke på ei rekke gruppeutstillingar i inn- og utland, eksempelvis KINDL – Zentrum für zeitgenössische Kunst (2018), House of Ergon (2018), Kunsthall Oslo (2017), Centro Nacional de las Artes (CENART) (2017), Island Oslo (2017) WILDLIFE Sculpture Park (2017), Vestfossen Kunstlaboratorium (2017) Stavanger Kunstmuseum (2017), Kunstvirein Nürnberg (2016), Kunstnernes Hus (2016) og Lillehammer Kunstmuseum (2016). Hun deltok på Forbundet Frie Fotografers Vårutstillingen i 2017, kor ho også vart tildelt Fotokunstprisen. Til neste år vil ho ferdigstille ein permanent offentlig skulptur i Hovidbekken i Oslo, bestilt av kulturetaten i Oslo kommune.
Vaka har ein mastergrad i kunst fra Det Kongelige Danske Kunstakademi og ein bachelorgrad frå Kunsthøgskulen i Oslo. Ho bur og arbeidar i Berlin og Stavanger.

7.juni – 21.oktober 2018 visar Kabuso «Broderte Pikslar» av Kristin Lindberg. Kunstverket består av 26 handbroderte kvadratar, 40 cm x 40 cm, og er montert i foajeen.

Tekstilane er brodert i samarbeid med ei gruppe kvinner på Sri Lanka. Lindberg har arbeid i lag med dei sidan 2014, med produksjon av fleire av hennar store, broderte kunstverk. Lindberg oppdaga tidleg at dei delte same broderiteknikk. Det me kjenner frå eigen tradisjon, Selburosa, er og ein del av tradisjonen på Sri Lanka. Der går forma under namnet åttebladlotus og er del av tradisjonell tekstildekor. For Lindberg har dette samarbeidet blitt svært meiningsfylt, for som ho seier: Eg får drive med kunst og samstundes løne ti kvinner som kan brødfø sin familie.
I installasjonen «Broderte Pikslar» søkjer Lindberg å minimere virkemidlane til nokre få typar sting, brodert på tre ulikt farga tekstil. Dei forskjellige underlagsfargane skimrar gjennom den tett broderte overflata, noko som tilfører dei monokrome flatene subtile fargespill. At kvadratane er brodert av fleire gir dei og ulik framtoning, med overraskande stor variasjon.

Lindberg er født 1950 i Oslo, og blei uteksaminerte frå Kunsthøyskolen i Oslo 1973. Ho arbeider i ulike kunstuttrykk som foto og installasjon med hovudvekt på tekstil og har blant anna blitt karakterisert som fornyar av norsk åkletradisjon.

Denne famillievenlege utstillinga i Kabuso tek deg med inn i eit univers med mange fascinerande skapningar. Kanskje blir du også inspirert til å laga din eigen smykkekunst på verkstaden vår?
Felieke van der Leest skapar iaugefallande smykke satt saman av edelmetall, tråd, plastdyr og tekstile teknikkar. Smykka ber på eigne historier og kan sjåast som skarpe observasjonar med mykje humor bygt inn.
Sommarens utstilling i Kabuso er via hennar kunstnarskap i heilskap og presenterer hennar særeigne uttrykk utvikla gjennom dei siste 20 åra.
Smykka til van der Leest er rike på detaljar. Dei er forteljande smykke som og fungerer som miniatyrskulpturar. Klede og tilbehør gir leikedyra ny identitet og menneskelege trekk. Smykka vert først opplevd som humoristiske med sine uventa kombinasjonar, men i fleire av smykka ligg det og eit alvor under. Menneskeleg dårskap vert tematisert og latterleggjort, og tema som krig, miljø og dyrevelferd er kritisk antyda.
Felieke van der Leest (f. 1968) kjem frå Emmen i Nederland, men har vore busett i Øystese sidan 2008. Ho er representert i fleire internasjonale samlingar som Victoria & Albert Museum, London og Cooper Hewitt museum, New York og sel smykke i Tokyo, New York og Amsterdam.
Denne sommaren stiller kunstnaren ut på den nye heimstaden sin.

Lys, fargar, transparens, tid, nerve og kartografi er komponentar Trudi Jaeger går i dialog med og abstraherer. Utstillinga QUARTUS Illuminations – Atlas Littoralis består av måleri og arkitektoniske grep i utstillingsrommet i Kabuso.

Trudi Jaeger jobbar stadsrelatert med maleri og teikning som ofte har utspring i sårbare områder som rører ved henne, slik som den unike kystfloraen på Vestlandet, som har måtta tilpassa seg dei harde omgjevnadene. Lys fargar, transparens, tid, nerve og kartografi er komponentar ho går i dialog med og abstraherer. Hennar prosess kan sjåast i samanheng med action painting, der konsentrert nærvære som meditativ performance, fullstendig ro og konsentrasjon er essensielt. Utstillinga ‘QUARTUS Illuminations – Atlas Littoralis’ vil bestå av maleri og arkitektoniske grep for å relatere dei romlege spenningane i arbeida til utstillingsrommet i Kabuso.

Utstillinga vert kuratert av Randi Grov Berger og inngår i Vestlandsutstillingen 2018 (VU18), ei annleis utgåve av den tradisjonelle landsdelsutstillinga.
VU18 består av seks separatutstillingar, og inkluderer visningsstadane Kunsthuset Kabuso, Sogn og Fjordane Kunstmuseum i samarbeid med Sunnfjord Kunstlag, Haugesund Billedgalleri i samarbeid med Haugesund Kunstforening, Jugendstilsenteret og KUBE, Entrée og Kunsthall Stavanger.

VU18 presenterer kunstnarane Ragnhild Aamås, Magnhild Øen Nordahl, Trudi Jaeger, Eivind Egeland, Karen Skog og kunstnarduoen Blomgren & Skuladottir, som samla utgjer ein breidde i det som skjer på den vestlandske kunstscena.

Vinteren 2018 syner Ragna Bley (f.1986) utstillinga Zooid i Kabuso. Utstillinga består av ein serie store måleri på ubehandla seglduk og ei rekkje små bronseskulpturar sett saman til ein heilskap.

Måleria er tre meter høge og abstrakte i uttrykket. Uttynna akrylmåling på den kvite seglduken får fargane til å flyta ut og over i kvarandre på ein måte som minner om akvarell. I bileta trer det fram organiske og svevande formar som vert gjentekne i dei bitte små, knudrete bronsefigurane ein finn på golvet. Zooid er eit omgrep henta frå naturvitskapen og viser til dyr eller organismar som er del av ein større koloni, som til dømes algar og korallar. Elementa i utstillinga framstår og som ein heilskap, ein totalinstallasjon.

Ragna Bley er fødd i Uppsala i Sverige, men bur og arbeider i Oslo. Ho er utdanna ved Kunstakademiet i Oslo og Royal College of Art i London. Bley har fått internasjonal merksemd og har stilt ut i mellom anna Hamburg, London og New York. Utstillinga Zooid har tidligare vore vist på Munchmuseet i bevegelse – Kunsthall Oslo.

>>> Sjå gjerne www.ragnabley.com

Gustav Metzger (1926-2017) var ein pioner innan aktivistisk kunst. Utstillinga i Kabuso syner eit stort utval måleri og teikningar frå 1950-talet – the table series. Dette er fyrste gong eit større utval arbeid frå denne perioden vert stilt ut samla.
Bileta er ekspressive og førestiller bord, men kan og minne om soppskyer frå hydrogenbomber. I 1959 gjekk Metzger heilt vekk frå måleriet og byrja laga kunst av kvardagslege objekt og med industrielle material. Metzger sitt samfunnsengasjement kjem tydeleg til uttrykk gjennom installasjonane Mirror Trees og Mass Media: Today and Yesterday som tek plass i utstillinga.

I fleire tiår har Metzger vore ein del av undergrunnsmiljøet i London og har dei seinare åra hatt stor innverknad på yngre generasjonar kunstnarar. Miljørørsla har hatt ei sentral rolle i kunstnarskapen hans, kor han har tematisert klimaendringar og økologisk øydelegging i fleire verk og større prosjekt. Korleis massemedia har formidla samfunnsutfordringar har oppteke Metzger i sterk grad og gjer han til ein relevant kunstnar for vår eiga tid.
Mass Media: Today and Yesterday oppmodar publikum om å sjå nærare på dagsavisene med eit kritisk og granskande blikk. 10 000 lokalaviser frå hordalandsregionen utgjer kjernen i verket. Mirror Trees er tre utan greiner og blad, vend opp ned og støypt i betong med røtene veivande i lufta. Verket speglar brutaliteten menneska i vår tid utøvar mot naturen. Det er ikkje tilfeldig at Metzger stiller ut i Hardanger, ein region som dei seinare åra har vore sterk knytt til miljøaktivisme.

Metzger er og kjend for å ha skapt sjangrane auto-destructive art (sjølvøydeleggande kunst) og auto-creative art, som vert ståande som referansepunkt i moderne kunsthistorie. Gjennom bruk av syre på nylon laga han kunstverk som stod for si eiga øydelegging og samstundes fortsette ein kreative prosess utan kunstnaren sin medverknad.
På slutten av 1970-talet tok han initiativ til kunstnarstreikar i protest mot ei stadig meir kommersialisert kunstverd. Dei siste åra hadde han fleire større utstillingar, mellom anna ei retrospektiv utstilling på Serpentine Gallery i London i 2009 og han vart via stor plass under dOCUMENTA(13) i Kassel.
I 2015 kunne ein for fyrste gong sjå Metzger sine verk i Noreg på Kunstnernes Hus og i Kunsthall Oslo, kor fleire sjølvøydeleggande verk vart gjenskapa.

Metzger vart fødd i Nürnberg i Tyskland, men kom 13 år gamal saman med broren til England som jødisk flyktning.

Utstillinga er kuratert av Kabuso, saman med Leanne Dmyterko ved Gustav Metzger studio og Synnøve Marie Vik.

Korleis opplever ein Ingebrigt Vik sine skulpturar i dag?
Kan ein sjå Vik sine kunstverk på nye måtar gjennom samtidskunst?

150-årsjubileet for Ingebrigt Vik sin fødsel vert opna med utstillinga Ingebrigt Vik 150. Ingebrigt Vik og Bård Breivik. Utstillinga undersøker fellestrekk ved dei to skulptørane sine kunstnarskap.

Ingebrigt Vik (1867-1927) vart fødd i Øystese i 1867 og vart i si levetid ein av dei leiande bilethoggarane i Noreg med høgdepunkt som monumentet over Edvard Grieg og Ynglingen. Vik var ein meister i år skildre sinnsstemningar og livsfasar, men og ein meisterleg formidlar av menneskekroppen sin heilskap. Gammel kone og Sittende jente er døme på kor gjennomarbeidd skulpturane var i alle ledd.

Bård Breivik (1948-2016) har gjennom førti år hatt ein framståande posisjon i skandinavisk kunst. Han vart fødd og vaks opp på Laksevåg i Bergen, men reiste mykje og produserte kunstverka sine i land som Kina, Brasil og Kenya. 72 arbeid frå Partitur for en lengre samtale tar del i utstillinga saman med andre karakteristiske verk.

I Ingebrigt Vik museum viser me samstundes Annette Koefoed – Imago

Utstillinga IMAGO i Ingebrigt Vik museum er laga spesielt til det åttekanta museumsbygget som er bygd for å romme Ingebrigt Vik sin kunst.
Koefoed arbeider tredimensjonalt med skulptur i materialar som ikkje er massive.

IMAGO er ein serie tekstilskulpturar som har referansar til det kroppslege og går i ein notidig dialog med Ingebrigt Vik. Samstundes viser dei til tomme skal etter pupper som enkelte insekt etterlet seg når huda deira må skiftast og dei går vidare til neste stadie i utviklinga si.

«Hvor har vi vært?»

Er det noen som vet
hvilken retning det er
hvor langt det er igjen
eller hvor vi har vært*

Tema som økologi og menneskeleg framferd er gjennomgåande i Vestlandsutstillinga 2017. Utstillinga legg til rette for refleksjon kring menneskeleg interaksjon med miljøet i fortid, notid og mogeleg framtid. Kvar har mennesket gått? Kva har vi etterlete oss?

Deltakande kunstnarar:
Per Tore Barmen (H), Else Karin Tysse Bysheim (H), Susanne Steen Christensen (R), Vania Cunha (MR), Petra Dalström (H), Aud Marit Skarrebo Holmen* (SF), Simone Hooymans (H), Simon Kjær (R), Kristin Kvalvik (MR), Karen Helga Maurstig (SF), Rune Werner Molnes (H), Daniel Persson (H), Kirsti Prøis (R), David A. Rios (H), Anne Helen Robbestad (R), Nina Skarsbø (H), Ingrid Toogood (R)

Turnéplan for 2017:
Kunsthuset Kabuso, Øystese: 14.01.-12.02
Kunstmuseet Kube, Ålesund: 24.02.-26.03.
Haugesund Billedgalleri/Haugesund Kunstforening, Haugesund: 28.04.-28.05.
Kunsthall Stavanger, Stavanger: 09.06. – 06.08.
Sunnfjord Kunstlag/Førdehuset, Førde: 02.09.- 24.09.
Vestlandsutstillingen vert vist årleg i Rogaland, Hordaland, Sogn og Fjordane og Møre og Romsdal.

Les meir: www.vestlandsutstillingen.no

T.o.m. sundag 11. desember kan du oppleva utstillinga Unlearning Optical Illusions av Toril Johannessen i Kabuso. Sjå den flotte omtalen utstillinga fekk på Kunstkritikk.no

Unlearning Optical Illusions er haustens storutstilling i Kabuso. Toril Johannessen tekutgangspunkt i, eller trekkjer vekslar på, vitskapshistorie, naturvitskapeleg fenomen og vitskapeleg metode. Det er ekstra aktuelt for Kabuso å presentere Toril Johannessens arbeid same haust som me opnar Turrells Hardanger Skyspace. Kabuso presenterer to kunstnarar som begge aktivt undersøker omgrepet persepsjon, og som nyttar persepsjon som plattform for sine kunstnarskap.
Toril Johannessen (f. 1978) har ein MA frå Kunst- og designhøgskulen i Bergen, Mountain School of Art i Los Angeles og eit års residency på Wiels i Brussel.
Johannessen har i dei seinare år stilt ut på fleire sentrale visningsstader i Europa, blant anna DOKUMENTA (13) i Kassel (2012) og Istanbulbiennalen (2013). Sommaren 2016 har ho ei separatutstilling i Trondheim kunstmuseum, og hausten 2016 viser Nasjonalmuseet / Museet for samtidskunst Johannessen og Tue Greenfort si utstilling «Norsk Natur».
Johannessen har tidlegare hatt separatutstillingar ved Unge Kunstneres Samfund, Lautom Contemporary, Hordaland Kunstsenter og Bergen kunsthall NO.5, har delteke på gruppeutstillingar på Wiels, Witte de With, Palais de Tokyo m. fl., og har for tida eit pågåande samarbeid med designarane i Haik, der dei tilverkar nye versjonar av tekstilane frå Unlearning (sjå omtale nederst).
I kunstnarskapen sin er Toril Johannessen oppteken av forholdet mellom kunst og vitskap, og arbeida hennar tek gjerne utgangspunkt i vitskapshistorie, naturvitskaplege fenomen og vitskapleg metode.

Unlearning Optical Illusions er samansett av ein serie tekstilar, fotografi og ei bok.
Tekstilane vart vist under Skulpturbiennalen i 2015 i Vigelandmuseet, og den meist heilskaplege varianten av «Unlearning Optical Illusions» til no vart vist sommaren 2016 på Trondheim kunstmuseum. Den har altså fått glimrande kritikk, blant anna på kunstkritikk.no

I haust vert utstillinga vist for første gong på Vestlandet, i hovudsalen til Kabuso. Prosjektet tek utgangspunkt i psykologi og persepsjon, og stiller saman to ulike biletkulturar og deira bakgrunn:
Vestleg forsking på geometriske optiske illusjonar, og austleg tekstilhistorie. Tekstilane minner om tradisjonelle vestafrikanske mønstra tekstilar. Dei er produserte i Ghana, men typen «voksbatikk» som vert brukt stammar opphavleg frå Indonesia.
Etter kvart vart dei industrialisert i Nederland, så
eksportert til Vest-Afrika på slutten av 1800-talet. I dag reknast teknikken og uttrykket for å vera ein del av afrikansk identitet.
Ved nærare ettersyn viser det seg at Johannessens tekstilar ikkje har
vestafrikanske mønster, men at mønstera er kjende optiske illusjonar oppdaga av vestlege vitskapsmenn som Müller-Lyer, Hering og Zöllner.

Moderne persepsjonsforsking har argumentert for at optiske illusjonar vert oppfatta ulikt ut i frå kva for ein kultur ein kjem frå, og optiske illusjonar har
vore brukt i forsking på kulturskilnader og persepsjon. Dette funnet har det seinare blitt sådd tvil om, og Johannessen går gjennom prosjektet i dialog med både forskingshistoria og metodane, og let publikum reflektere over både skapinga av kulturell persepsjon og sin eigen kulturelle persepsjon.
Utstillinga kan altså lesast på fleire nivå, òg innanfor rammene av det multikulturelle Noreg, og Johannessen stiller spørsmål om korleis vi ser på og handlar i høve til omgjevnadene våre.

Det er ekstra interessant for Kabuso å presentere Toril Johannessen sitt arbeid same hausten som vi opnar Turrell sin Hardanger Skyspace. Vi kan presentere to kunstnarar som begge aktivt undersøkjer omgrepet persepsjon, og som bruker persepsjon som plattform for kunstnarskapen.

Blåbær og aske (2015) er sett saman av fleire måleri på silkepapir (opphavleg to hundre). Desse har vorte til i gjentakinga av eitt enkelt grep:
Saft av blåbær og ei oppløysing av aske og vatn er blanda saman og helt ut over dei skjøre arka.

Pigmentet som gjev blåbæret farge er ph-følsomt. Aukande tilførsle av den basiske aska trekkjer fargen frå intenst raud via fiolette, blå og grøne nyansar – før dette ved eit visst blandingsforhold vert brote ned til bleikare jordfargar.
Veska vert filtrert gjennom papiret og dannar bekkar og formasjonar i ulike fargar etter kvart som ho trekkjer utover.
Blåbær og aske er eit landskapsbilete og eit mikrokosmos.

Bileta vert brotne ned over tid. Til utstilinga i Kabuso viser Rustand eit utvalg av dei nyaste bileta frå serien. Desse vert montert i foajéen, der dagslyset vil endra og bleikna fargane i løpet av utstillingsperioden.

Kunstnargruppa TEMP består av dei fire kunstnarane Heidi Bjørgan, Ruth Moen, Anne Helen Mydland og Anne Thomassen, som alle har leire som hovudmateriale. Utstillinga …either way – tek utgangspunkt i Ingebrigt Vik sin kunstnarskap og arkitekturen i museet og Kabuso, og syner ein kombinasjon av felles verk og sjølvstendige arbeid frå kvar enkelt kunstnar.

TEMP viser eit stadsspesifikt utstillingskonsept i Kabuso og Ingebrigt Vik museum.
Ingebrigt Vik vert rekna som ein av dei viktigaste bilethoggarane i norsk kunsthistorie. Mellom dei mest kjende verka hans finn vi Ynglingen, Arbeidaren og Edvard Grieg. Vik hadde ein solid og mangesidig handverksbakgrunn som kunstnargruppa Temp utforskar i utstillinga, der dei einskilde verka på ulike måter speglar dei prosessane som Vik har nytta seg av. Temp skapar også nye liner mellom den særeigne åttekanta museumsbygninga frå 1934, teikna av Torgeir Alvsaker, og den moderne arkitekturen i Kabuso (2006), teikna av Hille Strandskogen Arkitekter.

>>> Les meir om Temp

Utstillinga er støtta av Norsk kulturråd

Sommaren 2015 syner Kabuso ei utstilling med grafiske verk av Edvard Munch (1863-1944).

Det berande grepet i dette utvalet grafiske trykk av Edvard Munch er at bileta nyttar natur og landskap som metafor for eit indre kjensleliv. Medan somme av verka er reine naturskildringar syner fleirtalet enkeltpersonar og mellommenneskelege relasjonar plassert i ulike landskap. Bileta presenterer eit breitt spekter av kjensler, som melankoli og sorg, einsemd og samhald, kjærleik, attrå og sjalusi. Me finn kjente motiv frå Munch sin kunstnarskap, men i uvande og til dels eksperimentelle utføringar.

Edvard Munch er Noregs viktigaste modernist og ein av dei mest kjente kunstnarane i verda. Han står støtt i kunsthistoria ikkje berre for si evne til å formidle sinnstemningar i eit radikalt, nytt biletspråk, men òg av di han var dyktig og djerv med tanke på teknikkane han nytta og for det mangetydige i dei tilsynelatande enkle motiva hans. Naturskildringar har ein særskild plass i kunsthistoria, og Munch sine stiliserte og klåre naturmotiv var ei ny, poetisk og konkret framstilling av omgjevnadene.

Parallelt med si store målargjerning hadde Munch ein imponerande grafisk produksjon, meir enn 15 000 trykk, laga gjennom 50 år. Handverket lærte han seg av profesjonelle trykkarar i verkstader i Paris, København og Berlin. Gjennom utstillinga vert me presentert for det store utvalet grafiske teknikkar som Munch nytta. Breidda i teknikkar syner mangfaldet og dugleiken i Munch sin kunstnarskap, men ikkje minst at han var grensesprengande og nysgjerrig. I Munch sin grafiske produksjon finn me attende motiv han hadde arbeidd med tidlegare, men utført med nye teknikkar og difor med nytt uttrykk og nye meiningslag. Utstillinga presenterer koldnålsradering, etsing og mezzotint, tresnitt og litografi. I tillegg er fleire av verka handkolorerte.

Alle verka til utstillinga er lånt ut av Munchmuseet, Oslo.

Illustrasjonsbilete: To mennesker. De ensomme. 1899, Munchmuseet.

Kabuso feirar 150-årsjubileet til forfattaren Hans E. Kinck. Dette  med ei utstilling av illustrasjonane Thorbjørn Egner og Nikolai Astrup gjorde til nokre av dei mest kjende og kjære novellene hans, som «Han som var saa fæl til at fri», «Den nye kapellanen» og «Hvitsymre i utslaatten».

Illustrasjonane er ikkje tidligare vist saman og i dette omfang. Utstillinga inneheld tresnitt, grafikk, måleri og originale trykkplater av Nikolai Astrup, fargelitografi og tresnitt av Thorbjørn Egner.

«Hans E. Kinck 150 år. Illustrasjonar av Nikolai Astrup og Thorbjørn Egner» skal vidare synast på Astruptunet ved Sogn og Fjordane kunstmuseum sommaren 2015.
Utstillinga står til og med 17. mai.

Vestlandsutstillinga vitjar årleg Kabuso og Hardanger, og er einaste visningsstad i Hordaland. Tema for utstillinga er språk som kunst og kunst som språk. Utstillinga er kuratert av Kjersti Solbakken, som er leiar for Fotogalleriet.

Historie vert ofte definert som ei samanhengande framstilling av hendingar i fortid. Reint språkleg vert ordet nytta i ei todelt tyding som både visar til historie og forteljing.
Handlingsgang, eller på engelsk plot, vert skildra som ei forståing av heilskapen som styrer ei rekkje hendingar i eikvar forteljing. Handlingsgangen gjer hendingane om til ei forteljing, og utgjer slik skjæringspunktet mellom temporalitet og narrativitet. Hendingane, handlingane, karakterane, reaksjonar, endringar og vanskar bidreg til å følgje ei forteljing mot konklusjonen.

Deltakande kunstnarar i 2015 er:
Aage Langhelle, Benedicte Clementsen, Elin Melberg, Gabriel Johann Kvendseth, Gunnhild Torgersen, Ida M. Følling & Øyvind Torvund, Inger Wold Lund, Jóhanna Ellen, Kristian Skylstad, Jason Havneraas & Kjetil Berge, Margrethe K. Brekke, Maria Brinch, Marius Moldvær, Olve Sande, Petrine Vinje, Ragnhild Aamås, Runa Carlsen, Sandra Vaka Olsen, Silje Linge Haaland, Øyvind Aspen

Marius Moldvær sitt kunstnariske virke er plassert i kryssingspunktet mellom natur og kultur; korleis landskap framstår som ein rein fysisk form, korleis det er vidare forma gjennom menneskeleg påverknad, og korleis stader vert konstruerte både fysisk, kulturelt og mentalt.

I utstillinga HEIMAT/HIRAETH ved Kabuso 7. februar til 1. mars 2015 vil Moldvær gå djupare inn i temaet heim, då både med utgangspunkt i sin eigen heimstad Aurland, samt dei to uttrykka Heimat og Hiraeth. Mellom den fysiske heimstaden og dei to uoversettbare orda, ynskjer Moldvær å diskutera korleis ein kan kjenna seg igjen i eit landskap, korleis ein kan tilhøyre ein fysisk stad, lengte tilbake til han, samstundes som «heim» er noko uhandterleg, utan grenser og fysiske rammer. Det er denne todelte forståinga av Heim som Moldvær vil forsøka å føra saman i utstillinga Heimat/Hiraeth, der han meiner at ei forståing av Heim som anten eit fysisk landskap eller ei emosjonell kjensle er utilstrekkkeleg; det er heller i symbiosen mellom desse to forståingane at kompleksisteten og den fulle utstrekninga av heim kan verta funnen.

Oppdatera deg på kva som skjer på kunstfronten på Vestlandet? Kunsthuset Kabuso er einaste visningsstad i Hordaland også i 2014.
Tema for året er individ og fellesskap.

Deltakande kunstnarar:

Audar Kantun & Marthe Elise Stramrud, Bettina Hvidevold Hystad & Simon Torssell Lerin, Bjørn-Henrik Lybeck, Bjørn Venø, Cameron MacLeod, Camilla Haukedal, Cato Løland, Ellen Henriette Suhrke & Hilde Skevik, Gitte Sætre, Ingeborg Kvame, Johannes Høie, Johnny Herbert, Kent Fonn Skåre, Kristen Veste Rønnevik, Kristin Austreid, Kristina Kvalvik, Lena Katrine & Heidi-Anett, Linda Larsen, Maren Juell Kristensen, Tove Kommedal.

Kunstnarleg leiar for Vestlandsutstillingen 2014 er Lars Sture

Hausten 2014 stiller Åse Ljones ut verk i tekstil i Kabuso

Endeleg kom Brudeferden i Hardanger av Tidemand og Gude heim til Hardanger!
Det velkjende biletet var ein av godbitane i sommarutstillinga i Kunsthuset Kabuso i 2014

I sommar kan du sjå utstillinga Mindscapes i foajéen i Kabuso. Utstillinga viser akvarellar av Synneva Heradstveit.
Heradstveit lar seg styra av fargane og den verdien som ligg latent i forskjellige fargekombinasjonar. Bileta gjev eit asketisk og tidlaust inntrykk. Dette er akvarellar som betonar det kontemplative og framhevar dei koloristiske nyansane. Ein opplever kunstnaren si ømhet ovanfor fargen og ser hvordan nyansene avslører en inderlighet og sansen for det estetiske.

Utstillinga GLØD er ein del av markeringa for 20-årsjubileet for kunstnarforumet Harding Puls og Kabuso er visningsstad saman med Galleri Puls i Norheimsund.

Her vil ein kunne oppleva verk av nokre titals kunstnarar med stor breidd i uttrykka.

I perioden 19. oktober til 6. november presenterer Els Geelen foajéutstillinga Røter i Kabuso.

Utstillinga inneheld installasjonar, teikningar og måleri.

>>> Les meir på www.elsgeelen.com

Sommarutstillinga 2013 i Kabuso er ein troika sett saman av Walk a Mile In My Shoes, Pass over og Taus/Tre.
Dei tre utstillingane rører alle ved omgrepa kropp, kjensler og kjønn. På kvart sitt vis nærmar dei seg temaet feminisme

Kabuso presenterer hausten 2013 ei ny utstilling med kinesisk samtidskunst.
I tillegg keramikk av Kari Aasen

I tre veker er Kabuso er einaste visningsstad i Hordaland for Vestlandsutstillingen 2013 – så legg (blømings-)turen til Øystese!

Utstillinga Grøne sjøar blått blod tek utgangspunkt i Folgefonna og vert presentert av Carl Martin Hansen, Glenn Erik Haugland og Heidi Tronsmo i Kabuso.
Dei kunstnarlege uttrykka spenner frå lydinstallasjonar, skulptur, teikningar, foto, video til tekst.

Utstillinga i Kabuso i vinter syner måleri av Amaldus Nielsen med motiv frå Hardanger og Vestlandet elles.

Årets leikne og utforskande sommarutstilling i Kabuso byr på portrett av Ludvig Eikaas

Kabuso har tatt fram skattar frå magasinet og via utstillingsalen til Ingebrigt Vik sine meir ukjende arbeid. Ingebrigt Vik skulptøren og teiknaren er ei utstilling som tek sikte på å syna prosessen bak dei endelege verka og mangfaldet i Vik sin kunstnarskap

I perioden 17. mars til 8. april kan du oppleva den dynamiske Vestlandsutstillinga i Kabuso

Simone Hooymans syner teikningar og video i foajeen i Kabuso. Utstillinga står til og med 4. mars 2012.
Simone Hooymans (f.1974) er nederlandsk kunstnar busett i Hardanger. Hennar teikningar er sterkt prega av opplevinga av natur og landskap. I arbeida sine blandar ho og teikning med animasjon og video. Til utstillinga i Kabuso har ho laga ein ny animasjon After Office Hours om korleis menneske forheld seg til naturen og naturkatastrofer.

Utstillinga er støtta av Norsk kulturråd

Videokunstnar Bjørg Taranger (f. 1953) stiller ut fleire verk i foajéen i Kabuso frå 14. januar 2012.
Om utstillinga:
Frå ca 1860 til 1930-talet vart det bygd ut ei rekkje jernbanelinjer i i distrikts-Noreg. Mange av desse har sidan vorte nedlagde.
I prosjektet Kabuso Stasjon 2022 revitaliserer Bjørg Taranger idéen med jernbanen som kommunikasjon mellom by og land ved å setja opp eit forslag til ein ny togtrasé. Dette med Øystese som ein av stasjonane.
Taranger presenterer ein framtidsvisjon som peikar på eit engasjement som gjeld strukturelle former og samfunnsbygging i både samtid og framtid.
I ei samanstilling av nyproduserte og tidlegare verk vert foajéen i Kabuso rekontekstualisert til ein transittkafé for reisande. Gjennom dokumentariske opptak som er omdanna til fiktive rom med ulike mønster og rytmar vert ein her teken med til stadar som Paris, Berlin og Buenos Aires.
Prosjektet er støtta av Norsk kulturråd og Bergen kommune.

Sidan 2003 har Nina Grieg arbeidd med eit prosjekt kalla There. Prosjektet inneheld maleri laga av augesminke på lerret.

For Nina Grieg er maleri ein måte å bearbeide informasjon på. Motiva blir henta fra webkamera, fotografi og andre kjelder knytt til massemedia. Utgangspunktet for maleria er gjerne bilete som minner om andre stader, reelle eller fiktive, som viser til ei parallell indre verd trigga av minne og gjenkjenning.
Grieg tek gjerne i bruk bilete som utfordrar maleriske problemstillingar, der bruk av teknikk kan gje nye vinklingar og perspektiv.
Teknikken ho nyttar er å bearbeida informasjon med augesminke på lerret. Ho kan òg nytta augesminke i lag med olje, framleis på lerret. På denne måten blir motiva bygga opp lag på lag. Kvart lag må fernisserast før eit nytt lag kan påførst. Bruken av augesminke er med på å gje verka eit vart og særeigent uttrykk.

Nina Grieg (f.30.12.72) er busett i Bergen, og er utdanna biletkunstnar frå Kunsthøgskolen i Bergen avd. Vestlandets Kunstakademi og tok MA ved Goldsmiths College i London. Ho budde i London frå 1999 til 2005.

>>> Sjå nettstaden til kunstnaren

Inger Johanne Rasmussen – tekstil
Terje Nordby – tekst

Inger Johanne Rasmussen sine monumentale tekstilar skapar assosiasjonar til måleri og handverkstradisjonar. Rasmussen har her samarbeidd med Terje Nordby, kjend frå Mytekalendaren på P2.
Han har lete seg inspirera av tekstilane til Rasmussen, og via lydopptak fortel han mytar som kan assosierast med mønstera og motiva i desse.

Terje Nordby sine tekstar kan du høyra her:

Arne Ingvaldsen og Suvi Nieminen er båe bergensbaserte kunstnarar som arbeidar
med innan- og utandørs installsjonar. No har dei produsert ei stadsspesifikk utstilling for Kabuso. Her vil dei utfordra rommet, vindauga og overgangen mellom inne og ute.
Arne Ingvaldsen er kjend for sine store tredimensjonale installasjonar, og har bl.a. hatt utsmykkingsoppdrag i samband med utbygginga av Nonneseter i Bergen. Ingvaldsen har utdanninga si frå Vestlandske kunstakademi, Kunstakademiet i Warszawa og arkitektavdelinga ved NTNU.
Ingvaldsen er innkjøpt av Norsk Kulturråd.

Suvi Nieminen kjem opphavleg frå Finland. Ho har si utdanning frå Kunstindustrielle Högskolen, Helsingfors, og frå Vestlandske Kunstakademi. Nieminen er bl.a. representert i samlingane til Samtidsmuseet, Bergen Kunstmuseum, Trondheim kunstmuseum, Bergen Kommune og Norsk Kulturråd.
Nieminen er kjend for eit stille og minimalistisk uttrykk der ho utforskar og utfordrar materialar frå industri. Utsmykkingar av Nieminen kan bl.a. opplevast i rundkjøringa i Osøyro sentrum, resepsjonen i Statoils hovudkontor i Stavanger og Tyssevika kaianlegg i Ulvik.

Aud Bækkelund samlar på ting som for andre framstår som enkle og verdlause – som viskelêr, blyantar, linjalar og konglar. Intuitivt leiker ho seg med desse materiala og set dei saman i heilt særskilde kontekstar som framstår som morosame, melankolske og undrande. Det er eit snev av melankoli ved tida som kvarv Bækkelund viser oss, samstundes som kunsten kan trigge gode minne.

Alle kan nok skimte minne frå første skoledagen sin. Minne om å opne ryggsekken og ta ut eit nytt penal fylt opp av sylspisse blyantar, ubrukte viskelêr og linjalar. Etterkvart vart blyantane kortare og viskelêra små og skitne, medan skriveblokkene vart fylte opp av store og små bokstavar og gongetabellar.

Måleri ved Peder Balke, Thomas Fearnley, Hans L. Reusch og Thomas Pihl, og videoinstallasjonen News from the Near Future av Fiona Tan.
Kunstnarane fangar på kvar sitt vis dramatiske sider ved naturen – og fokus for utstillinga vert difor det sublime.

Kabuso vil takke Trondheim Kunstmuseum og Bergen Kunstmuseum for utlån av verk til utstillinga.

Eit visuelt meistermøte mellom fotografia til Tom Sandberg og ein av verdas fremste samlingar av strykeinstrument.

Utstillinga er produsert av Nasjonalmuseet for kunst, arkitektur og design.
«Norwegian Wood – eit laboratorium. Miljøvenlig trearkitektur for framtida» er den fulle tittelen på den første arkitekturutstillinga i Kabuso.

Norwegian Wood er opphavleg eit av dei største prosjekta i Stavanger 2008 – europeisk kulturhovudstad. Prosjektet tok utgangspunkt i at Stavanger er den største trehusbyen i Europa, og gjennom Norwegian Wood ynskte ein å vidareutvikla tradisjonen gjennom femten nyskapande byggeprosjekt.
Viktige kriterier for byggeprosjekta var lavt energiforbruk, miljøvenlege material, designprisipp for universell utforming og nye byggeprinsipp i tre.

Utstillinga i Kabuso gjev ein presentasjon av Norwegian Wood-prosjekta med fokus på både prosess og ferdige resultat. Kriteria for prosjekta vert også presenterte, og omgrep som berekraft, energieffektivitet, universell utforming og bruk av miljøvenlege material i framtdsretta arkitektur vert sett lys på.
Utstillinga vert presentert gjennom foto, film, modellar, materialprøvar, lyd spel m.m.

Verket som vert synt i Kabuso fram til 6.desember er ein todelt videoinstallasjon, Mother+Father.
Breitz har tatt utgangspunkt i mors- og farsrolla, noko ho gjer gjennom å portrettere seks kvinnelege og seks mannlege skodespelarar tatt ut av seks Hollywoodfilmar, som til dømes Kramer vs Kramer, Mommie Dearest og Postcards From the Edge.

Breitz har samla segment av mødrer og fedrar frå filmane, og ved at ho isolerer små delar av dialogar og framstiller dei som ein forteljande tråd gjennom ei framsyning, transformerer ho skodespelarane til eit kor av foreldre sine samanbrot. På denne måten sluttar monologane stundom med å vere monologar, og blir ein del av komplekse dialogar og samtalar med dei andre monitorane.

Mother+Father hadde sitt store gjennombrot på den prestisjetunge kunstbiennalen i Venezia i 2005.
Breitz var ein av få kunstnarar som dette året fekk store omtalar av ei internasjonal kunstpresse.

I samarbeid med Louisiana Museum of Modern Art

Årets sommarutstilling i Kabuso syner olje på lerret av Harriet Backer (1845-1932) og Else Christie Kielland (1903-1993). I tillegg også tekstilkunst av sistnemnde.

Utstillinga er komen i stand i samarbeid med Nasjonalmuseet for kunst, arkitektur og design, Bergen Kunstmuseum, Rekstensamlinga og Utanriksdepartementet.

Harriet Backer ynskte å meistre det mysteriet som line og farge kan skape saman på ei biletflate, det som kan lage ei verd for seg.
Harriet Backer er ein av dei fremste kunstnarane i kunsthistoria vår. Gjennom heile livet freista ho å vinne seg kunstnarisk fridom. Tek vi omsyn til tida ho levde i, var dette ikkje noko sjølvsagt, og difor var det òg ein kvinnekamp det står respekt av.

Sakte og sirleg utvikla ho sin stil, fann ho si røyst og sette sine spor. På malarskulen i Christiania vart Backer sterkt prega av straumdraga frå 1850- og 60-talet, nasjonalromantikken. Desse impulsane tok ho med seg vidare då ho reiste til München, der miljøet hadde ei meir realistisk orientering. Noko av det merkverdige ved Backer er at ho ikkje bryt si eiga utvikling, men fører vidare uttrykket sitt og tar opp i seg nye impulsar undervegs. Dette ser vi i openheita hennar til naturalismen som bryt gjennom på 1880-talet.

Backer var særs oppteken av interiør, og det ho her gjer er å overføre friluftsmåleriet til motiv innandørs: ho studerte verknaden lyset sitt spel har på farge og stemning; som at skuggen ikkje berre er mørk, men at han tar opp i seg eit utal fargar – på same måte som at lyset ikkje berre er kvitt. Likevel gløymer ho aldri dei klassiske krava om harmoni og likevekt i komposisjonen, og det er i møtet mellom naturalismen og dei klassiske krava ho får sitt særpreg.

Else Christie Kielland var ein bergensfødd malar, tekstilkunstnar og kunstteoretikar som i stor grad var påverka av Harriet Backer. Kielland studerte ved kunstakademiet i Oslo, og gjennom mange år hadde ho tett kontakt med Backer som ho mottok korrektur frå og som ho hadde kjent sidan tenåra. I tillegg studerte ho hos Georg Jacobsen i Paris.

Frå Backer lærte Christie Kielland korleis oppbygginga av eit motiv skulle vere. Ho lærte òg korleis fargar ber kvarandre. Kielland freista å finne teoretisk ankerfeste i biletkunsten, lovmessigheiter og formale prinsipp, og ho trekte trådar attende til geometrien i egyptisk kunstteori. Christie Kiellands innfallsvinkel til kunsten er teoretisk, noko tekstilarbeida hennar illustrerer sterkt. Ho forlet den naturalistiske røyndomsskildringa som ho meiner ikkje løyser ut ekspressive krefter, og konsentrerer seg om det todimensjonale, der ho fokuserer på flate mot flate og farge mot farge – noko vi tydeleg ser i tekstilkunsten hennar.

Somrane mellom 1965 og 1985 budde Else Christie Kielland i Øystese i Hardanger, og kvart år kom ho attende til gamlestovo på Bergstø. Området bergtok henne, og frå 1960-talet måla ho ei rekkje landskapsmaleri frå Hardanger. I desse bileta brettar ho ut naturen som ho gjerne måler i fugleperspektiv, og konsentrerer seg om ljos, luft, atmosfære og rørsle i komposisjonen.

Vestlandsutstillinga presenterer utvalde kunstnarar med tilknyting til Vestlandet, uavhengig av uttrykk. Utstillinga vert årleg vist i Stavanger Kunstforening, Haugesund Billedgalleri, Sunnfjord Kunstlag og KUBE – Møre og Romsdal kunstmuseum. I år vert ho altså også synt i Kunsthuset Kabuso.
Tommy Olsson, kunstkritikar og biletkunstnar, er kurator for Vestlandsutstillinga 2009. Han seier dette om utstillinga:

«Vestlandsutstillingen 2009 prøver så langt det lar seg gjøre å spinne videre på den tråden som ble formulert på VU 2008. Spørsmålet der var om vi har å gjøre med ett nytt romantisk opprør innen samtidskunsten, manifestert i en postironisk inderlighet og oppriktighet. Siden dette er relevante og fortsatt aktuelle problemstillinger tar vi det videre, og helt ut, og graviterer inn mot kjernen av hva det ytterst dreier seg om i dette livet, og som alt med noen form for mening er fundert i; den intense mellommenneskelige interaktiviteten vi her har valgt å benevne på dansk; kærlighed.

Det finnes to grunner til hvorfor en norsk landsdelsutstilling med svensk kunstnerisk ledelse velger å klamre seg til en undertittel på dansk. Den første er grei nok; det er ett nydelig ord som gjør godt å si høyt uansett hvilken nasjonalitet man har, og er sannsynligvis det fineste du kan si på ett skandinavisk språk overhodet. Den andre er mer kynisk og kalkulert; gjennom å forkle tematikken i dansk språkdrakt gir vi spillerom for en viss distanse og bredere perspektiv, en nødvendighet i de fleste forhold; en mulighet for kjølig betrakting.

Siden samtidskunsten er ett felt der du automatisk taper hvis din aktivitet ikke har sin rot i genuin kjærlighet og respekt, vil VU 2009 prøve å belyse en spesifikk diskurs som hele tiden har vært til stede, men som i det siste har manifestert seg på forskjellige måter og forskjellige steder. Vi snakker praksis her, og søker etter arbeider som forholder seg til kjærlighet som potensiell revolusjonær strategi – det er sgu deilig.»

Velkomen til ei unik utstillingsoppleving!

Sjå foto av Torill Nøst i eit utstillingslokale der golvet er dekka av kvit singel.

>>> Les meir om kunstnarskapen til Nøst 

I samarbeid med Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst er vi stolte av å kunne vise den spanande utstillinga Cremaster 3 i Kabuso.

Utstillinga inneheld film, fotografi og skulpturelle installasjonar skapt av den amerikanske samtidskunstnaren Matthew Barney.

Kunsten til Matthew Barney (f. 1967) blir omtalt som ei ny omdreiing av den unge, amerikanske kunstscenen på 90-talet. Medan 80-talskunstnarane sitt image var like glamorøst og trendy som den til ei rockestjerne, vart Barney eit symbol på kunstens «outsider» ved inngangen til 90-talet. Med bakgrunnen sin som idrettsutøvar, modell og medisinstudent, og inspirert av konsept- og performancekunstnarar frå 70-talet som Bruce Naumann, Joseph Beuys, Chris Burden og Vito Acconci, utforskar han grensene for fysisk uthaldenheit, samtidig som han fjernar hierarkiet i kunsten ved å likestille ulike medier og uttrykksformer.

The Cremaster Cycle (1994-2002) er eit femdelt kunstverk der Barney har tatt utgangspunkt i fem ulike stader.

Ut i frå kvar situasjon vert ulike mytologiar reflektert og uttrykt gjennom eit universelt subjekt: menneskekroppen. Denne nye formen for figurasjon manar fram ei ny forståing av subjektets rom i samfunnet vi lever i. Hos Barney vert kroppen sett inn i samanhengar som omfattar klassisk mytologi, religion, historie, amerikansk Popkunst og Hollywood-kultur – kroppen blir dermed eit kulturprodukt, modell for kreativ tenking som på ein meiningsfull og visuell måte kommuniserer med den komplekse røyndommen vi sjølv har skapt oss.

Cremaster 3 (2002) som vert vist på Kabuso 2008-09, er eit samarbeidsprosjekt med Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst. Denne delen av det komplekse kunstverket er på mange måtar kjernen, ved at fleire trådar frå alle delane vert samla. Handlinga føregår i eit spenn mellom keltisk mytologi, rå natur og oppføringa av Chrysler-bygningen i New York.

I samarbeid med Bergen Kunstmuseum syner Kabuso sommaren 2008, maleri av Nikolai Astrup (1880-1928).
Han har som ingen anna kunstnar klart å fanga mystikken i den vestlandske naturen.

Astrup levde det meste av livet i barndomsbygda Jølster og henta praktisk talt alle motiva derifrå. Som mange andre kunstnarar i samtida, var han opptatt av lokal kultur og bevaringa av denne. Dette er noko dei mange maleria, av mellom anna St. Hansbål, vitnar om.

Har landsbygda vorte avantgarde?
Med dette spørsmålet som utgangspunkt vil prosjektet «Excentrum» sjå nærmare på den auka interessa for det regionale og særeigne i utkantstroka, og drøfta korleis dette kjem til uttrykk i samtidskunsten.

Utstillinga ynskjer å drøfte verdispørsmål knytt til levemåte, lokal kultur, natur, og sjå korleis dette speglar seg i delar av samtidskunsten. Har dei særeigne kvalitetane ved bygdesamfunnet vorte ei positiv motvekt til det urbane, utan kommersielle rammer der fleire ulike kunstuttrykk kan blomstra?

Deltakande kunstnarar er:
Rune Andreassen, Tina Mareen Buddeberg, Kyrre Bjørkås, Jon Eriksen, Bjørn Erik Haugen, Petter Johannisson, Ane Lan, Astri Luihn, Sinikka Olsen, Thordis Alda Sigurdsdottir og Tonje Høydahl Sørli.

Excentrum-prosjektet starta med at kurator Inger Lena Gåsemyr ville jobbe vidare med nokre av ideane frå utstillingsprosjektet The Provincialists (www.provincialists.com). Dette prosjektet hadde som mål å få fram ulike tankar omkring provinsen og det provinsielle, og samtidig sjå kritisk på korleis globalisering og sentralisering har ført til at dei ulike kunstmetropolane har blitt meir lik kvarandre. Det vart blant anna laga eit manifest for å skapa debatt rundt dette:

Postulat I: Vi ser på heile Norden, medrekna våre eigne små hovudstader, som del av ein globalt orientert kunstprovins.
Postulat II: Dei kunstnarlege uttrykka våre er viktige, og det faktum at vi kjem frå provinsen gjer desse uttrykka sterkare.
Postulat III: Medan globaliseringa gjer kunst- og kunstverksemda i storbyane meir einsretta, vil interessa auka for kunst som kjem frå små stader.

Tre av provinsialistkunstnarane, Ane Lan, Astri Luihn og Thordis Alda Sigurdardottir, er med i Excentrum. Sjølv om dei arbeider med ulike uttrykk (video, maleri og installasjon) har dei det til felles at dei stiller seg kritisk til nokre av dei verdiane og det levesettet vi har i dag.

Prosjektet vart utvida med urbane kunstnarar som har andre perspektiv og som med dette får fram dei spenningane som ligg i omgrepet provinsialisme. Dei sju kunstnarane Rune Andreassen/Kyrre Bjørkås, Jon Eriksen, Bjørn Erik Haugen, Petter Johannisson, Sikikka Olsen og Tonje Høydahl Sørli har tidlegare stilt ut saman på utstillinga «Nature is what surrounds us» som vart vist på Kunstverket i Oslo hausten 2007.

Ideen bak utstillinga var å ta opp ein allereie eksisterande diskurs: om kunsten sin relasjon til naturen, og natur som objekt for kunst og kunstnarleg praksis. Vi fann ut at det var interessant å få vise ein ny generasjon kunstnarar, stundom kalla MTV-generasjonen, inn i Excentrum. Då med skulptur, installasjonar, teikning, foto og video. Arbeida er nyfikne på naturen, men har samstundes ein distanse til han.

Tina Mareen Buddeberg blei valt ut sidan ho tar eit steg lengre ut når det gjeld å ta i bruk naturen i sitt kunstnarlege arbeide. Ho var tidlegare urban kunstnar, men flykta frå byen og bur og arbeider no åleine i Sollia i Østerdalen. Tina sitt kunstverk «Sansepostar» er eit stadsspesifikt kunstverk som skal opplevast utandørs. Dette verket vil kanskje kunne vise noko nytt med det vakre landskapet ein trur ein kjenner både frå dagleg omgang og kjende maleri.

Det har vore viktig for både Kabuso og kurator å ta sjansar på mange felt gjennom arbeidet med utstillinga, og å våge å la mellom anna kunstnarane sjølv komme til ordet. Kunstnarane si stemme vil ein kunne lese i tekstsamlinga og vi trur at dette grepet vil gi ein ekstra dimensjon til opplevinga av kunsten.

Excentrum er vonleg ikkje ei utstilling ein berre går inn og ser før ein forsvinn ut i dagleglivet igjen. Vi vonar publikum vil drøfte tankane som vert lufta her, og at utstillinga kan vise at samtidskunst handlar om livet til folk og at kunst har relevans for alle.

Som symbol for utstillinga har vi valt Exentrum-blomen, utforma av Nina Ansten, som er eit uttrykk for spenninga mellom det kommersielle og det tradisjonelle, mellom det travle og det rolige.

>>> Sjå blogg for Excentrum

Fotografi frå Mexico i første del av 1900-talet, av Tina Modotti og Edward Weston, to nøkkelfigurar i det modernistiske fotografi.
I samarbeid med Hordaland Internasjonale Kunstgalleri 3,14.
Tina Modotti og Edward Weston brakte begge ein engasjerande og lidenskapeleg visjon inn i fotograferinga, og dei var energiske i deira kunstnarlege gjerning. Det fotografiske samarbeidet og kjærleiksforholdet deira var noko heilt eksepsjonelt. Sjølv om dette berre varte nokre få år i Mexico, er historia fascinerande nok til at den vert fortald mang ein gong.

Stiftinga 3,14 har stor glede av å bringa utstillinga Tina Modotti& Edward Weston: Mexico til våre nordlige trakter, i nært samarbeid med Kabuso. Utstillinga dokumenterer deira kunstnarlege samarbeid og dei produktive åra dei tilbrakte i Mexico. For Weston gjeld dette 1923-1926, medan Modotti virka som fotograf heilt til ho vart tvungen i eksil i 1930, og sette kurs for Europa.

Begge fotografane var sterkt påverka av møtet med Mexico – og kulturen og folket i landet. På kvar sin unike måte fann Modotti og Weston ny og inspirerande meining, for ikkje å seie identitet, som kunstnarar og menneske. Både kvar for seg og saman såg Tina Modotti og Edward Weston for seg at fotografi skulle vera eit kraftfullt og levande verktøy til å påverka haldninga i samtida deira.

I samarbeid med Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst presenterer Kabuso ei breid utstilling med verk av ein av vår tids mest sentrale kunstnarar.
I åra 1986-1989 fekk Damien Hirst (f. 1965) kunstutdanninga si ved Goldsmiths College, London, der det ikkje var separate faglege linjer, og der svært mange av 80-90-talets viktige britiske kunstnarar er utdanna. I 1988 organiserte Hirst utstillinga Freeze i eit fråflytta lagerlokale i Dockland, London, der han stilte ut saman med 17 medstudentar. Utstillinga var med på å lansera generasjonen YBA (Young British Artists), også kalla The Brit Pack.

Hirst er blitt rekna som den fremste av dei unge opprørarane mot ein konservativ, småborgarleg britisk kunst, og blei snart berømt og berykta for kunstverk som både elegant og brutalt presenterte nye måtar å behandla tema som død og forgjengelegheit, kunstnarleg skaping, livet i det moderne forbrukssamfunnet.

Hirst har i dag ei svært sentral rolle i kunstverda, og er ein sentral skikkelse i media, omgitt av kontroversar og spekulasjonar. Samtidig blir kunsten hans opplevd som både tankevekkande, personleg og gripande.

Utstillinga er organisert av Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst, og kuratert av Gunnar B. Kvaran, Hanne Beate Ueland og Grete Årbu.

Vitalistisk inspirerte menneskeskildringar frå biletkunstnaren Mons Breidvik, som budde i Hardanger store delar av livet sitt. Grafikk og teikningar.
Livskraft og sunnleik var tema i norsk biletkunst åra 1890 til 1940. Edvard Munch, Thorvald Erichsen, Gustav Vigeland og Henrik Sørensen – og Mons Breidvik – var alle opptekne av menneskefiguren, som både estetisk objekt og som vital kraft. I deira kunst finn me uttrykk for tida si dyrking av livsviljen som motkraft til pessimismen og det moralske forfallet som følgde den tiltakande urbaniseringa av samfunnet. Denne siviliseringa utløyste eit ønske om å finna fram til den opphavlege og urørte naturen. Den fann ein ikkje i byens moderne liv, men i utkanten, i regionane. Som Astrup, var Mons Breidvik ein slik utkantkunstnar, ein med solid forankring i bygdesamfunnet. Dette ser me i portretta hans og i dei mange skildringane av sommarglade born og ungdom. Dette er Mons Breidvik si hylling til livet, spegla gjennom hans kunst.

Utstillinga er eit samarbeid mellom Kabuso, Bergen Kunstmuseum og Kvam herad.

Foto frå ein sjelfull eldre eplehage i Hardanger

Knut Åsdam (f. 1966) har i løpet av dei siste ti åra markert seg som ein sentral internasjonal kunstnar. Utstillinga i Kabuso gjev eit breitt bilde av Åsdam sin imponerande produksjon.

Utvalet av verk som vert presentert på utstillinga i Kabuso strekkjer seg frå meir ukjende arbeid frå ein tidleg fase, via gjennombrotsverket Untitled: Pissing (1995), til nyare arbeid som filmane Filter City (2003) og Blissed (2005).

Utstillinga er opplevingsbasert, men ein kan også gå djupare inn i arbeida. Sent¬rale tema for Åsdam sine arbeid er knytt til mennesket si oppleving av det urbane rom, og utfordringa som ligg i å finna sin eigen identitet i ein stadig skiftande so¬sial sfære. Med utgangspunkt i dette har kunstnaren teke for seg arkitektur, sek¬sualitet, språk og ulike subkulturar. Fleire av arbeida hans forheld seg til omgre¬pet «psychasthenia», som er henta frå den franske teoretikaren Roger Callois sine tekstar. Omgrepet viser til ein psykologisk tilstand der skiljet mellom subjek-tet og omgjevnadane vert viska ut. Åsdam peikar på korleis ein del samtidige urbane subkulturar etterstrebar denne tilstanden, gjennom mellom anna musikk, dans og rusmiddel. Han brukar også omgrepet som bakteppe for ein subtil kritikk av det moderne kapitalistiske samfunnet.

Knut Åsdam har hatt utstillingar ved ei rekkje prestisjetunge kunstinstitusjonar, som Tate Britain, Istanbul-biennalen, Irish Museum of Art, Kunsthalle Bern og Musée des Beaux Arts i Caen. Han representerte også Norge ved Venezia-biennalen i 1999.

Utstillinga er organisert av Astrup Fearnley Museum for Moderne Kunst, og har dei same komponentane som i deira Åsdam-utstilling sommaren 2006.

Utstillinga er kurert av Gunnar B. Kvaran, Hanne Beate Ueland og Grete Årbu.

Johan Christian Dahl (1788-1857) sin store kunstnarlege produksjon gjev rom for mange tilnærmingar. Utstillinga i Kabuso tek dels ta utgangspunkt i plasseringa til utstillingsstaden: Midt i det norske fjordriket. Dels har utstillinga ein historisk klangbotn.

Fjordlandskapet, og særleg Hardanger, spela ei sentral rolle i nasjonsbygginga på 1800-talet. Det gjaldt å få definert kva som var norsk. Eit romantisk natursyn breidde seg i Europa, ein søkte sublime naturopplevingar i ville og urørte landskap.

I den norske nasjonsbygginga fekk kunstnarane i oppgåve å uttrykkja det nasjonale, og mange peika på Hardanger. Dei skildra Hardanger som eit sublimt landskap – men også som eit opphøga, nasjonalt landskap. Dette arbeidet var med på å gje Noreg ein identitet, som igjen var ein føresetnad for unionsoppløysinga i 1905. Dels har utstillinga også ein referanse til dagens situasjon, der fjordane er utpeika til eit særleg attraktivt reisemål, og der fjordane stadig er midt i konfliktsona mellom vern og utbygging.

I samarbeid med Bergen Kunstmuseum og Nasjonalmuseet for kunst, arkitektur og design.

I 2002 møttest eit utval av skulpturane til Sofus Madsen og Ingebrigt Vik – i utstillinga «Livsfaser». No er det ei glede for oss å kunna presentera eit møte mellom eit anna utval arbeid frå desse vestlands-skulptørane – i Kabuso.

Ingebrigt Vik var snautt ein halv generasjon eldre enn Sofus Madsen, fødd fjorten år før. Og dei to kunstnarane fekk særs ulik lengd på sitt kunstnarlege virke. Madsen sin produksjon strakk seg over meir enn seksti år. Frå Vik stilte ut sin Arbeidaren, som vart hans kunstnarlege gjennombrot i 1901, til han forma portrettet av Niels Treschow, eit av dei seinaste arbeida hans, gjekk det berre femten år. Men kunstnarbanane deira har klare likskapar og tangerte einannan, og i både tematikk og tolking ser me klare likskapar, men òg interessante skilnadar.

Utstillinga er vorten til i eit samarbeid mellom Sofus Madsen Skulpturmuseum, Ingebrigt Vik museum og Kabuso. Flesteparten av skulpturane er henta frå dei to førstnemnde samlingane. Men me vil også takka for innlån frå Bergen Kunstmuseum, Bergen Kommune v/Bergen Bygg og eiendom KF, Neumann Holding AS, BARA Eiendommer AS og Knut Galtung Døsvig.

Eilif Amundsen var den første utstillinga i Kabuso. Hans bilete skildrar på fortreffeleg vis det vestlandske lyset, det som alltid omgjev oss – og som fargelegg våre liv.

Valet av Amundsen gjev oss eit signal om at Kabuso også vil ha fokus på kunst frå våre samtidige kunstnarar.
Det har blitt hevda at Amundsen først og fremst held seg til ein figurativ tradisjon i europeisk maleri. Eit meir nyansert blikk unngår likevel neppe å leggja merke til at den abstrakte dimensjonen i hans maleri er ein uomgjengeleg føresetnad for dei figurative motiva hans. Amundsens maleri lever og utfaldar seg nettopp i spenninga mellom eit figurativt og abstrakt formspråk.