Arkiv

Kine Lillestrøm og Trond Hugo Haugen syner ei stadsspesifikk utstilling i og på Kabuso og Ingebrigt Vik museum hausten 2019.
Kunstverka har vorte utforma og bygde på staden, både i utstillingssalen og på dei mange glasflatene.

Refleksjonar kring arbeid og kunnskap spelar ei stor rolle for utstillinga, mellom anna med gjenbruk av material frå bygginga av Hardangerbadet.

Kurator Sissel Lillebostad skriv:

Det starta med ein samtale.
Eller, nei, det starta før me møttes. Det starta med bygninga og mandatet Kabuso eingong fekk – å sjå nasjonalromantikken gjennom samtidas brilleglas. Mandatet er nedfelt i sjølve bygningskroppen – store glas vende mot fjorden, taket forma som eit lite ekko av fjellrekka, reine material.
Sikta frå Øystese er svimlande vakker når lyset fell over Folgefonna og gnistrar kvitt mot blått. Den er òg fascinerande når skodda sig tungt inn mellom fjellsidene, regnet driv sidelengs langs fjorden og lyset sildrar i tynne snorer mellom oppsamla vatn.

Kine Lillestrøm (f. 1977) er maler, med en filosofisk tilnærming til stedets utforming, bestemmelser og historikk. Hun arbeider med rom, men ikke begrenset til rommets egne grenser. Lillestrøm er utdannet ved Kunstakademiet i Oslo. Lillestrøm har hatt flere utstillinger med både egne verk og samarbeidsprosjekter, samt toåring atelierstipend i Oslo rådhus, og åpner utstilling ved LNM (Landsforeningen norske malere) i Oslo 31. oktober 2019.

Trond Hugo Haugen (f. 1975) har en mer direkte, uttalt og verbal praksis. I verkene reflekterer han rundt politikk og historie sett fra enkeltindividets posisjon, samt kunstnerens plass i samfunnet. Haugen har hatt flere utstillinger nasjonalt og internasjonalt, av hans større verk er Et riksportrett (etter Eidsvold 1814) fra 2014 og det flerårige verket Stavanger2018 / KA DÅ ITTEPÅ. Han har bakgrunn som konsertarrangør og er utdannet ved Kunstakademiet i Trondheim i 2002.

Kunstnarane ynskjer å takka:
Nils Terje Opsanger og Ingvar Halstensen ved LAB Entreprenør AS for entusiasme og material
Regionale prosjektmidler for visuell kunst og Billedkunstnernes Vederlagsfond for økonomisk støtte
Storeteigen bygdemuseum for opphald
Alle ved Kunsthuset Kabuso, Holmatun, Jan Mo AS og Øystese barneskule

Sommaren 2019 viser Kabuso utstillinga Sett alle rede av Arvid Pettersen og Gabriel Johann Kvendseth.

Utstillinga inngår i serien dialogar, som starta haust 2018 med Harrang/Havaas/Lillefosse. Arvid Pettersen og Gabriel Johann Kvendseth er inviterte til å utvikla ei utstilling i samtale med kvarandre. Pettersen er ein nestor i norsk maleri, med høg aktivitet heilt tilbake i det gryande 1970-talet. Kvendseth er ein yngre kunstnar som byggjer og sett i hop skulpturar, tekst og installasjon. Dei tek båe tak i denne mjuke framandgjeringa ein kan kjenne i møte med verdas kompleksitet. Båe flyttar merksemda nokre cm til sides, eller opp om ein heller vil sjå den vegen. Båe veit mykje om knivar, samtidsruinar og stille ettertanke.

Arvid Pettersen gjekk ut frå SHKS i Bergen 1967. Han har ei omfattande utstillingsrekkje bak seg, deriblant Kunstnerforbundet, Galleri Riis, Henie Onstad Senter, Aarhus Museum, Bergen Kunstforening, Trondhjems Kunstforening og Chinese European Artcenter, Xiamen.

Gabriel Johann Kvendseth gjekk ut med ein M.A. frå Kunst og designhøgskulen i Bergen i 2013. Han har stilt ut på Nordnorsk Kunstmuseum, Samisk senter for samtidskunst, RAKE Visningsrom, Murmansk Regional Art Museum, Arkhangelsk Fine Arts Museum, KRAFT, Del Infinito i Buenos Aires, LYNX, Kristiansand Kunsthall, Kunstindustrimuseet, Kreuzberg Pavillon og KODE2.

Utstillinga står til 8. september
Opningstider: Man-sun kl 11-17 t.o.m sundag 25. august / Ons-fre kl 11-15, laur+sun kl 11-16 (26. august-8. sept)

Velkomen til utstillingsopning laurdag 4. mai!

Program:
13.45: Filmvisning : Aleph Null & The Missing Mass av Tor-Finn Malum Fitje (i konsertsalen)
14.00 Opning MERK TIDSPUNKTET!
16.00 Konsert: Borealis – Ung komponist. Gratis for deg som deltek på opninga

Vestlandsutstillingen 2019 tek form av ei gruppeutstilling og stadspesifikke verk til kvar visningsstad, samt ein publikasjon som både stiller ut kunstverk og inneheld ein lengre tekst om Vestlandet anno 2019 – det siste året med landsdelen slik me kjenner han i dag. Forfattar og kurator er Marte Danielsen Jølbo frå Stavanger.

«Det siste året har jeg tenkt mye på steder, på hva som konstituerer et sted, men også hva som gjør at de nye stedene man gjennom livet flytter til etterhvert føles som et hjem.Hva innebærer det å føle seg hjemme i et landskap?» – Marte Danielsen Jølbo i Vi er stedene

Gjennom dei tre utstillingsspora opnar Jølbo for spørsmål som knytt kunsten til stad og materialitet, stadshistorie, tilhøyrsle, litteratur og politikk. Utstillinga gjev døme både på korleis kunsten kan væra ein stad for tenking og diskusjon rundt aktuelle samfunnsspørsmål så vel som personlege estetiske erfaringar og refleksjon.

I Kabuso vert det presentert eit stadspesifikt verk av Solveig Landa.

Deltakande kunstnarar:

• Gruppeutstilling:

Anette Gellein, Arild Våge Berge, Åse Løvgren & Stine Gonsholt, Aurora Solberg, Gunnhild Torgersen, Hilde Frantzen, Elin Brissman, Ida Madsen Følling, Johanne Hestvold, Kenneth Varpe, Maiken Stene, Margrethe Aanestad, Natasja Askelund, Ole Martin Lund Bø, Per Christian Brown, Roddy Bell, Siv Bugge Vatne, Stian Ådlandsvik, Tor-Finn Malum Fitje, Trond Hugo Haugen, Yngve Mathisen

• Stadspesifikke verk:

Azar Alsharif (Kunsthall Stavanger), Hans Edward Hammonds (Haugesund Billedgalleri), Ingrid Lønningdal (Kunstgarasjen), Jiska Huizing (alle visningsstadene), Lillian Tørlen (Kunstmuseet KUBE), Solveig Landa (Kunsthuset Kabuso), Tone Wolff Kalstad (Sogn og Fjordane kunstmuseum)

• Publikasjon:

Agnes Btffn, Anna Ihle, Bjørn-Henrik Lybeck, Endre Aalrust, Kent Fonn Skåre, Kristin Velle-George

I Aud Bækkelund si verd vert det praktiske – tinga si tale – kobla med det fantasieggjande. Abstrakte tankebanar, ofte formulert i malande titlar, formar mentale rom der dei prosaiske tinga får heilt nye roller. Dei får poetisk slagside, kanskje óg humoristisk sans.

Samanstillingar, omarbeidingar og titlar hintar om dei komplekse banda vi har til tinga som omgjev oss. Og vår del av verda er overrisla med ting. Tida me lever i kan kanskje samanliknast med eit hurtigtog som skramlar av garde med opne godsvogner der stadig større deler av lasta fell av.

Men me slepp ikkje unna at alt som vert laga, alt me produserer og brukar, er konstruert av noko – ein material planeten byr på og som vert utvunne, omarbeidd og sett i omløp. Hos Bækkelund får tinga ein liten pause. Dei vert nytta i andre historier, får eit glimt av eit nytt og årvake blikk på vegen gjennom tidas kvern. Og kanskje erkjenner tinga sjølve at alt er forgjengeleg, at ein kan skifta både ham og bruk undervegs, at forteljingane er mange og ingen er heilt sanne.

Bækkelund er fødd og oppvaksen i Hedmark, men flytta til Norheimsund etter å ha fullført hovudfag ved Kunsthøgskolen i Bergen. Ho har ein omfattande utstillingsaktivitet og har hatt separatutstillingar i Kunstnerforbundet, Ram galleri og Soft galleri i Oslo. Vidare har Bækkelund stilt ut på galleri i Stavanger, Trondheim og Bergen. Ho har også delteke på Høstutstillingen og i ei rekkje gruppeutstillingar i inn- og utland.

Seinhaustens utstilling er sett saman av delar:
Exsiccatae – eit verk av Ine Harrang, (1960-) kunstnar frå Molde
Ei samling lav og mose frå Johan Havås (1864 – 1956), botanikar og lavforskar frå Granvin
Akvarellar av Torkel Lillefosse (1868–1946), botanikar og plantemålar frå Strandebarm

Utstillinga er ei hylling til verdien i detaljar og den stille utforskinga av naturen me er del av.

Kuratert av Sissel Lillebostad

Kabuso er stolte over å presentere soloutstilling med Sandra Vaka. Verka hennar spring ofte ut frå fotografiet, anten ho arbeider med egne bilder eller funne materiale som ho omorganiserar. I denne utstillinga viser Vaka fotografiske arbeid og ein ny skulpturserie i glas.
Biletserien Jugs kretsar kring temaet vatn. Det er foto av vatn på vatn. Kunstnaren har måla omriss av mugger (jugs) med vatn på ein dataskjerm, for så å fotografera skjermen med eit analogt kamera. Vassdråpane blir som ei linse og bryt lyset og forstørrar pikslane på skjermen. Slik peikar verket tilbake på fotomediet og avdekker koplingar mellom natur og teknologi. Mugger (jugs) kan vera vulgær slang for kvinnebryst, men vasskanna kan óg betraktast som eit symbol for liv, sjenerøsitet og historisk sett – for grådigheit. Glasskulpturane i utstillinga liknar vasskanner, med hank og form og proporsjonar til ei kanne utan opningar. Skulpturen blir forvridd og, i praktisk forstand, ubrukeleg.

Forskarar har i fleire år hevda vi er inne i ein ny geologisk tidsalder, forårsaka av menneskeleg aktivitet på jorda. Til tross for ei overveldande bevismengd er forholdet mellom enkeltindividets ansvar og globale endringar nesten umogeleg å fatte. Dei ulike verka har titlar frå brus og annan leskedrikk, som til dømes Jugs (fanta) og Jugs (blueberry blast kool-aid). Dei fargerike, våte bildeta er estetisk behagelige abstraksjonar, men når ein studerar

dei nærare får ein auge på at motiva bakanfor vasskanna er av oljeutslepp, flom og andre naturøydeleggingar, og det blir nærliggande å stille spørsmål ved vår eiga rolle i klimaregnskapet.

Sandra Vaka (f. 1980). har hatt soloutstillingar på stadar som NoPlace (2017), Kunstnerforbundet (2017), Melk (2016), Rogaland Kunstsenter (2015) og Frankfurt Am Main (2015). Ho har også delteke på ei rekke gruppeutstillingar i inn- og utland, eksempelvis KINDL – Zentrum für zeitgenössische Kunst (2018), House of Ergon (2018), Kunsthall Oslo (2017), Centro Nacional de las Artes (CENART) (2017), Island Oslo (2017) WILDLIFE Sculpture Park (2017), Vestfossen Kunstlaboratorium (2017) Stavanger Kunstmuseum (2017), Kunstvirein Nürnberg (2016), Kunstnernes Hus (2016) og Lillehammer Kunstmuseum (2016). Hun deltok på Forbundet Frie Fotografers Vårutstillingen i 2017, kor ho også vart tildelt Fotokunstprisen. Til neste år vil ho ferdigstille ein permanent offentlig skulptur i Hovidbekken i Oslo, bestilt av kulturetaten i Oslo kommune.
Vaka har ein mastergrad i kunst fra Det Kongelige Danske Kunstakademi og ein bachelorgrad frå Kunsthøgskulen i Oslo. Ho bur og arbeidar i Berlin og Stavanger.

7.juni – 21.oktober 2018 visar Kabuso «Broderte Pikslar» av Kristin Lindberg. Kunstverket består av 26 handbroderte kvadratar, 40 cm x 40 cm, og er montert i foajeen.
Tekstilane er brodert i samarbeid med ei gruppe kvinner på Sri Lanka. Lindberg har arbeid i lag med dei sidan 2014, med produksjon av fleire av hennar store, broderte kunstverk. Lindberg oppdaga tidleg at dei delte same broderiteknikk. Det me kjenner frå eigen tradisjon, Selburosa, er og ein del av tradisjonen på Sri Lanka. Der går forma under namnet åttebladlotus og er del av tradisjonell tekstildekor. For Lindberg har dette samarbeidet blitt svært meiningsfylt, for som ho seier: Eg får drive med kunst og samstundes løne ti kvinner som kan brødfø sin familie.
I installasjonen «Broderte Pikslar» søkjer Lindberg å minimere virkemidlane til nokre få typar sting, brodert på tre ulikt farga tekstil. Dei forskjellige underlagsfargane skimrar gjennom den tett broderte overflata, noko som tilfører dei monokrome flatene subtile fargespill. At kvadratane er brodert av fleire gir dei og ulik framtoning, med overraskande stor variasjon.
Lindberg er født 1950 i Oslo, og blei uteksaminerte frå Kunsthøyskolen i Oslo 1973. Ho arbeider i ulike kunstuttrykk som foto og installasjon med hovudvekt på tekstil og har blant anna blitt karakterisert som fornyar av norsk åkletradisjon.

02.06-26.08: Felieke van der Leest – Frå Spermheart til Miss Universe

Denne famillievenlege utstillinga i Kabuso tek deg med inn i eit univers med mange fascinerande skapningar. Kanskje blir du også inspirert til å laga din eigen smykkekunst på verkstaden vår?
Felieke van der Leest skapar iaugefallande smykke satt saman av edelmetall, tråd, plastdyr og tekstile teknikkar. Smykka ber på eigne historier og kan sjåast som skarpe observasjonar med mykje humor bygt inn.
Sommarens utstilling i Kabuso er via hennar kunstnarskap i heilskap og presenterer hennar særeigne uttrykk utvikla gjennom dei siste 20 åra.
Smykka til van der Leest er rike på detaljar. Dei er forteljande smykke som og fungerer som miniatyrskulpturar. Klede og tilbehør gir leikedyra ny identitet og menneskelege trekk. Smykka vert først opplevd som humoristiske med sine uventa kombinasjonar, men i fleire av smykka ligg det og eit alvor under. Menneskeleg dårskap vert tematisert og latterleggjort, og tema som krig, miljø og dyrevelferd er kritisk antyda.
Felieke van der Leest (f. 1968) kjem frå Emmen i Nederland, men har vore busett i Øystese sidan 2008. Ho er representert i fleire internasjonale samlingar som Victoria & Albert Museum, London og Cooper Hewitt museum, New York og sel smykke i Tokyo, New York og Amsterdam.
Denne sommaren stiller kunstnaren ut på den nye heimstaden sin.

Lys, fargar, transparens, tid, nerve og kartografi er komponentar Trudi Jaeger går i dialog med og abstraherer. Utstillinga QUARTUS Illuminations – Atlas Littoralis består av måleri og arkitektoniske grep i utstillingsrommet i Kabuso.

Trudi Jaeger jobbar stadsrelatert med maleri og teikning som ofte har utspring i sårbare områder som rører ved henne, slik som den unike kystfloraen på Vestlandet, som har måtta tilpassa seg dei harde omgjevnadene. Lys fargar, transparens, tid, nerve og kartografi er komponentar ho går i dialog med og abstraherer. Hennar prosess kan sjåast i samanheng med action painting, der konsentrert nærvære som meditativ performance, fullstendig ro og konsentrasjon er essensielt. Utstillinga ‘QUARTUS Illuminations – Atlas Littoralis’ vil bestå av maleri og arkitektoniske grep for å relatere dei romlege spenningane i arbeida til utstillingsrommet i Kabuso.

Utstillinga vert kuratert av Randi Grov Berger og inngår i Vestlandsutstillingen 2018 (VU18), ei annleis utgåve av den tradisjonelle landsdelsutstillinga.
VU18 består av seks separatutstillingar, og inkluderer visningsstadane Kunsthuset Kabuso, Sogn og Fjordane Kunstmuseum i samarbeid med Sunnfjord Kunstlag, Haugesund Billedgalleri i samarbeid med Haugesund Kunstforening, Jugendstilsenteret og KUBE, Entrée og Kunsthall Stavanger.

VU18 presenterer kunstnarane Ragnhild Aamås, Magnhild Øen Nordahl, Trudi Jaeger, Eivind Egeland, Karen Skog og kunstnarduoen Blomgren & Skuladottir, som samla utgjer ein breidde i det som skjer på den vestlandske kunstscena.

Vinteren 2018 syner Ragna Bley (f.1986) utstillinga Zooid i Kabuso. Utstillinga består av ein serie store måleri på ubehandla seglduk og ei rekkje små bronseskulpturar sett saman til ein heilskap.
Måleria er tre meter høge og abstrakte i uttrykket. Uttynna akrylmåling på den kvite seglduken får fargane til å flyta ut og over i kvarandre på ein måte som minner om akvarell. I bileta trer det fram organiske og svevande formar som vert gjentekne i dei bitte små, knudrete bronsefigurane ein finn på golvet. Zooid er eit omgrep henta frå naturvitskapen og viser til dyr eller organismar som er del av ein større koloni, som til dømes algar og korallar. Elementa i utstillinga framstår og som ein heilskap, ein totalinstallasjon.
Ragna Bley er fødd i Uppsala i Sverige, men bur og arbeider i Oslo. Ho er utdanna ved Kunstakademiet i Oslo og Royal College of Art i London. Bley har fått internasjonal merksemd og har stilt ut i mellom anna Hamburg, London og New York. Utstillinga Zooid har tidligare vore vist på Munchmuseet i bevegelse – Kunsthall Oslo.

Sjå gjerne www.ragnabley.com

Gustav Metzger (1926-2017) var ein pioner innan aktivistisk kunst. Utstillinga i Kabuso syner eit stort utval måleri og teikningar frå 1950-talet – the table series. Dette er fyrste gong eit større utval arbeid frå denne perioden vert stilt ut samla.
Bileta er ekspressive og førestiller bord, men kan og minne om soppskyer frå hydrogenbomber. I 1959 gjekk Metzger heilt vekk frå måleriet og byrja laga kunst av kvardagslege objekt og med industrielle material. Metzger sitt samfunnsengasjement kjem tydeleg til uttrykk gjennom installasjonane Mirror Trees og Mass Media: Today and Yesterday som tek plass i utstillinga.

I fleire tiår har Metzger vore ein del av undergrunnsmiljøet i London og har dei seinare åra hatt stor innverknad på yngre generasjonar kunstnarar. Miljørørsla har hatt ei sentral rolle i kunstnarskapen hans, kor han har tematisert klimaendringar og økologisk øydelegging i fleire verk og større prosjekt. Korleis massemedia har formidla samfunnsutfordringar har oppteke Metzger i sterk grad og gjer han til ein relevant kunstnar for vår eiga tid.
Mass Media: Today and Yesterday oppmodar publikum om å sjå nærare på dagsavisene med eit kritisk og granskande blikk. 10 000 lokalaviser frå hordalandsregionen utgjer kjernen i verket. Mirror Trees er tre utan greiner og blad, vend opp ned og støypt i betong med røtene veivande i lufta. Verket speglar brutaliteten menneska i vår tid utøvar mot naturen. Det er ikkje tilfeldig at Metzger stiller ut i Hardanger, ein region som dei seinare åra har vore sterk knytt til miljøaktivisme.

Metzger er og kjend for å ha skapt sjangrane auto-destructive art (sjølvøydeleggande kunst) og auto-creative art, som vert ståande som referansepunkt i moderne kunsthistorie. Gjennom bruk av syre på nylon laga han kunstverk som stod for si eiga øydelegging og samstundes fortsette ein kreative prosess utan kunstnaren sin medverknad.
På slutten av 1970-talet tok han initiativ til kunstnarstreikar i protest mot ei stadig meir kommersialisert kunstverd. Dei siste åra hadde han fleire større utstillingar, mellom anna ei retrospektiv utstilling på Serpentine Gallery i London i 2009 og han vart via stor plass under dOCUMENTA(13) i Kassel.
I 2015 kunne ein for fyrste gong sjå Metzger sine verk i Noreg på Kunstnernes Hus og i Kunsthall Oslo, kor fleire sjølvøydeleggande verk vart gjenskapa.

Metzger vart fødd i Nürnberg i Tyskland, men kom 13 år gamal saman med broren til England som jødisk flyktning.

Utstillinga er kuratert av Kabuso, saman med Leanne Dmyterko ved Gustav Metzger studio og Synnøve Marie Vik.

«Hvor har vi vært?»

Er det noen som vet
hvilken retning det er
hvor langt det er igjen
eller hvor vi har vært*

Tema som økologi og menneskeleg framferd er gjennomgåande i Vestlandsutstillinga 2017. Utstillinga legg til rette for refleksjon kring menneskeleg interaksjon med miljøet i fortid, notid og mogeleg framtid. Kvar har mennesket gått? Kva har vi etterlete oss?

Deltakande kunstnarar:
Per Tore Barmen (H), Else Karin Tysse Bysheim (H), Susanne Steen Christensen (R), Vania Cunha (MR), Petra Dalström (H), Aud Marit Skarrebo Holmen* (SF), Simone Hooymans (H), Simon Kjær (R), Kristin Kvalvik (MR), Karen Helga Maurstig (SF), Rune Werner Molnes (H), Daniel Persson (H), Kirsti Prøis (R), David A. Rios (H), Anne Helen Robbestad (R), Nina Skarsbø (H), Ingrid Toogood (R)

Turnéplan for 2017:
Kunsthuset Kabuso, Øystese: 14.01.-12.02
Kunstmuseet Kube, Ålesund: 24.02.-26.03.
Haugesund Billedgalleri/Haugesund Kunstforening, Haugesund: 28.04.-28.05.
Kunsthall Stavanger, Stavanger: 09.06. – 06.08.
Sunnfjord Kunstlag/Førdehuset, Førde: 02.09.- 24.09.
Vestlandsutstillingen vert vist årleg i Rogaland, Hordaland, Sogn og Fjordane og Møre og Romsdal.

Les meir: www.vestlandsutstillingen.no

T.o.m. sundag 11. desember kan du oppleva utstillinga Unlearning Optical Illusions av Toril Johannessen i Kabuso. Sjå den flotte omtalen utstillinga fekk på Kunstkritikk.no
Unlearning Optical Illusions er haustens storutstilling i Kabuso. Toril Johannessen tekutgangspunkt i, eller trekkjer vekslar på, vitskapshistorie, naturvitskapeleg fenomen og vitskapeleg metode. Det er ekstra aktuelt for Kabuso å presentere Toril Johannessens arbeid same haust som me opnar Turrells Hardanger Skyspace. Kabuso presenterer to kunstnarar som begge aktivt undersøker omgrepet persepsjon, og som nyttar persepsjon som plattform for sine kunstnarskap.
Toril Johannessen (f. 1978) har ein MA frå Kunst- og designhøgskulen i Bergen, Mountain School of Art i Los Angeles og eit års residency på Wiels i Brussel.
Johannessen har i dei seinare år stilt ut på fleire sentrale visningsstader i Europa, blant anna DOKUMENTA (13) i Kassel (2012) og Istanbulbiennalen (2013). Sommaren 2016 har ho ei separatutstilling i Trondheim kunstmuseum, og hausten 2016 viser Nasjonalmuseet / Museet for samtidskunst Johannessen og Tue Greenfort si utstilling «Norsk Natur».
Johannessen har tidlegare hatt separatutstillingar ved Unge Kunstneres Samfund, Lautom Contemporary, Hordaland Kunstsenter og Bergen kunsthall NO.5, har delteke på gruppeutstillingar på Wiels, Witte de With, Palais de Tokyo m. fl., og har for tida eit pågåande samarbeid med designarane i Haik, der dei tilverkar nye versjonar av tekstilane frå Unlearning (sjå omtale nederst).
I kunstnarskapen sin er Toril Johannessen oppteken av forholdet mellom kunst og vitskap, og arbeida hennar tek gjerne utgangspunkt i vitskapshistorie, naturvitskaplege fenomen og vitskapleg metode.

Unlearning Optical Illusions er samansett av ein serie tekstilar, fotografi og ei bok.
Tekstilane vart vist under Skulpturbiennalen i 2015 i Vigelandmuseet, og den meist heilskaplege varianten av «Unlearning Optical Illusions» til no vart vist sommaren 2016 på Trondheim kunstmuseum. Den har altså fått glimrande kritikk, blant anna på kunstkritikk.no

I haust vert utstillinga vist for første gong på Vestlandet, i hovudsalen til Kabuso. Prosjektet tek utgangspunkt i psykologi og persepsjon, og stiller saman to ulike biletkulturar og deira bakgrunn:
Vestleg forsking på geometriske optiske illusjonar, og austleg tekstilhistorie. Tekstilane minner om tradisjonelle vestafrikanske mønstra tekstilar. Dei er produserte i Ghana, men typen «voksbatikk» som vert brukt stammar opphavleg frå Indonesia.
Etter kvart vart dei industrialisert i Nederland, så
eksportert til Vest-Afrika på slutten av 1800-talet. I dag reknast teknikken og uttrykket for å vera ein del av afrikansk identitet.
Ved nærare ettersyn viser det seg at Johannessens tekstilar ikkje har
vestafrikanske mønster, men at mønstera er kjende optiske illusjonar oppdaga av vestlege vitskapsmenn som Müller-Lyer, Hering og Zöllner.

Moderne persepsjonsforsking har argumentert for at optiske illusjonar vert oppfatta ulikt ut i frå kva for ein kultur ein kjem frå, og optiske illusjonar har
vore brukt i forsking på kulturskilnader og persepsjon. Dette funnet har det seinare blitt sådd tvil om, og Johannessen går gjennom prosjektet i dialog med både forskingshistoria og metodane, og let publikum reflektere over både skapinga av kulturell persepsjon og sin eigen kulturelle persepsjon.
Utstillinga kan altså lesast på fleire nivå, òg innanfor rammene av det multikulturelle Noreg, og Johannessen stiller spørsmål om korleis vi ser på og handlar i høve til omgjevnadene våre.

Det er ekstra interessant for Kabuso å presentere Toril Johannessen sitt arbeid same hausten som vi opnar Turrell sin Hardanger Skyspace. Vi kan presentere to kunstnarar som begge aktivt undersøkjer
omgrepet persepsjon, og som bruker persepsjon som plattform for kunstnarskapen.

Blåbær og aske (2015) er sett saman av fleire måleri på silkepapir (opphavleg to hundre). Desse har vorte til i gjentakinga av eitt enkelt grep:
Saft av blåbær og ei oppløysing av aske og vatn er blanda saman og helt ut over dei skjøre arka.
Pigmentet som gjev blåbæret farge er ph-følsomt. Aukande tilførsle av den basiske aska trekkjer fargen frå intenst raud via fiolette, blå og grøne nyansar – før dette ved eit visst blandingsforhold vert brote ned til bleikare jordfargar.
Veska vert filtrert gjennom papiret og dannar bekkar og formasjonar i ulike fargar etter kvart som ho trekkjer utover.
Blåbær og aske er eit landskapsbilete og eit mikrokosmos.
Bileta vert brotne ned over tid. Til utstilinga i Kabuso viser Rustand eit utvalg av dei nyaste bileta frå serien. Desse vert montert i foajéen, der dagslyset vil endra og bleikna fargane i løpet av utstillingsperioden.

Kunstnargruppa TEMP består av dei fire kunstnarane Heidi Bjørgan, Ruth Moen, Anne Helen Mydland og Anne Thomassen, som alle har leire som hovudmateriale. Utstillinga …either way – tek utgangspunkt i Ingebrigt Vik sin kunstnarskap og arkitekturen i museet og Kabuso, og syner ein kombinasjon av felles verk og sjølvstendige arbeid frå kvar enkelt kunstnar.
TEMP viser eit stadsspesifikt utstillingskonsept i Kabuso og Ingebrigt Vik museum.
Ingebrigt Vik vert rekna som ein av dei viktigaste bilethoggarane i norsk kunsthistorie. Mellom dei mest kjende verka hans finn vi Ynglingen, Arbeidaren og Edvard Grieg. Vik hadde ein solid og mangesidig handverksbakgrunn som kunstnargruppa Temp utforskar i utstillinga, der dei einskilde verka på ulike måter speglar dei prosessane som Vik har nytta seg av. Temp skapar også nye liner mellom den særeigne åttekanta museumsbygninga frå 1934, teikna av Torgeir Alvsaker, og den moderne arkitekturen i Kabuso (2006), teikna av Hille Strandskogen Arkitekter.
Les meir om Temp: www.tempartistgroup.com

Utstillinga er støtta av Norsk kulturråd

Sommaren 2015 syner Kabuso ei utstilling med grafiske verk av Edvard Munch (1863-1944). Det berande grepet i dette utvalet grafiske trykk av Edvard Munch er at bileta nyttar natur og landskap som metafor for eit indre kjensleliv. Medan somme av verka er reine naturskildringar syner fleirtalet enkeltpersonar og mellommenneskelege relasjonar plassert i ulike landskap. Bileta presenterer eit breitt spekter av kjensler, som melankoli og sorg, einsemd og samhald, kjærleik, attrå og sjalusi. Me finn kjente motiv frå Munch sin kunstnarskap, men i uvande og til dels eksperimentelle utføringar.
Edvard Munch er Noregs viktigaste modernist og ein av dei mest kjente kunstnarane i verda. Han står støtt i kunsthistoria ikkje berre for si evne til å formidle sinnstemningar i eit radikalt, nytt biletspråk, men òg av di han var dyktig og djerv med tanke på teknikkane han nytta og for det mangetydige i dei tilsynelatande enkle motiva hans. Naturskildringar har ein særskild plass i kunsthistoria, og Munch sine stiliserte og klåre naturmotiv var ei ny, poetisk og konkret framstilling av omgjevnadene.
Parallelt med si store målargjerning hadde Munch ein imponerande grafisk produksjon, meir enn 15 000 trykk, laga gjennom 50 år. Handverket lærte han seg av profesjonelle trykkarar i verkstader i Paris, København og Berlin. Gjennom utstillinga vert me presentert for det store utvalet grafiske teknikkar som Munch nytta. Breidda i teknikkar syner mangfaldet og dugleiken i Munch sin kunstnarskap, men ikkje minst at han var grensesprengande og nysgjerrig. I Munch sin grafiske produksjon finn me attende motiv han hadde arbeidd med tidlegare, men utført med nye teknikkar og difor med nytt uttrykk og nye meiningslag. Utstillinga presenterer koldnålsradering, etsing og mezzotint, tresnitt og litografi. I tillegg er fleire av verka handkolorerte.
Alle verka til utstillinga er lånt ut av Munchmuseet, Oslo.

Illustrasjonsbilete: To mennesker. De ensomme. 1899, Munchmuseet.

Kabuso feirar 150-årsjubileet til forfattaren Hans E. Kinck. Dette  med ei utstilling av illustrasjonane Thorbjørn Egner og Nikolai Astrup gjorde til nokre av dei mest kjende og kjære novellene hans, som «Han som var saa fæl til at fri», «Den nye kapellanen» og «Hvitsymre i utslaatten».

Illustrasjonane er ikkje tidligare vist saman og i dette omfang. Utstillinga inneheld tresnitt, grafikk, måleri og originale trykkplater av Nikolai Astrup, fargelitografi og tresnitt av Thorbjørn Egner.

«Hans E. Kinck 150 år. Illustrasjonar av Nikolai Astrup og Thorbjørn Egner» skal vidare synast på Astruptunet ved Sogn og Fjordane kunstmuseum sommaren 2015.
Utstillinga står til og med 17. mai.

Vestlandsutstillinga vitjar årleg Kabuso og Hardanger, og er einaste visningsstad i Hordaland. Tema for utstillinga er språk som kunst og kunst som språk. Utstillinga er kuratert av Kjersti Solbakken, som er leiar for Fotogalleriet.

Historie vert ofte definert som ei samanhengande framstilling av hendingar i fortid. Reint språkleg vert ordet nytta i ei todelt tyding som både visar til historie og forteljing.
Handlingsgang, eller på engelsk plot, vert skildra som ei forståing av heilskapen som styrer ei rekkje hendingar i eikvar forteljing. Handlingsgangen gjer hendingane om til ei forteljing, og utgjer slik skjæringspunktet mellom temporalitet og narrativitet. Hendingane, handlingane, karakterane, reaksjonar, endringar og vanskar bidreg til å følgje ei forteljing mot konklusjonen.

Deltakande kunstnarar i 2015 er:
Aage Langhelle, Benedicte Clementsen, Elin Melberg, Gabriel Johann Kvendseth, Gunnhild Torgersen, Ida M. Følling & Øyvind Torvund, Inger Wold Lund, Jóhanna Ellen, Kristian Skylstad, Jason Havneraas & Kjetil Berge, Margrethe K. Brekke, Maria Brinch, Marius Moldvær, Olve Sande, Petrine Vinje, Ragnhild Aamås, Runa Carlsen, Sandra Vaka Olsen, Silje Linge Haaland, Øyvind Aspen

Marius Moldvær sitt kunstnariske virke er plassert i kryssingspunktet mellom natur og kultur; korleis landskap framstår som ein rein fysisk form, korleis det er vidare forma gjennom menneskeleg påverknad, og korleis stader vert konstruerte både fysisk, kulturelt og mentalt.

I utstillinga HEIMAT/HIRAETH ved Kabuso 7. februar til 1. mars 2015 vil Moldvær gå djupare inn i temaet heim, då både med utgangspunkt i sin eigen heimstad Aurland, samt dei to uttrykka Heimat og Hiraeth. Mellom den fysiske heimstaden og dei to uoversettbare orda, ynskjer Moldvær å diskutera korleis ein kan kjenna seg igjen i eit landskap, korleis ein kan tilhøyre ein fysisk stad, lengte tilbake til han, samstundes som «heim» er noko uhandterleg, utan grenser og fysiske rammer. Det er denne todelte forståinga av Heim som Moldvær vil forsøka å føra saman i utstillinga Heimat/Hiraeth, der han meiner at ei forståing av Heim som anten eit fysisk landskap eller ei emosjonell kjensle er utilstrekkkeleg; det er heller i symbiosen mellom desse to forståingane at kompleksisteten og den fulle utstrekninga av heim kan verta funnen.

Oppdatera deg på kva som skjer på kunstfronten på Vestlandet? Kunsthuset Kabuso er einaste visningsstad i Hordaland også i 2014.
Tema for året er individ og fellesskap.

Deltakande kunstnarar:

Audar Kantun & Marthe Elise Stramrud, Bettina Hvidevold Hystad & Simon Torssell Lerin, Bjørn-Henrik Lybeck, Bjørn Venø, Cameron MacLeod, Camilla Haukedal, Cato Løland, Ellen Henriette Suhrke & Hilde Skevik, Gitte Sætre, Ingeborg Kvame, Johannes Høie, Johnny Herbert, Kent Fonn Skåre, Kristen Veste Rønnevik, Kristin Austreid, Kristina Kvalvik, Lena Katrine & Heidi-Anett, Linda Larsen, Maren Juell Kristensen, Tove Kommedal.

Kunstnarleg leiar for Vestlandsutstillingen 2014 er Lars Sture

Videokunstnar Bjørg Taranger (f. 1953) stiller ut fleire verk i foajéen i Kabuso frå 14. januar 2012.
Om utstillinga:
Frå ca 1860 til 1930-talet vart det bygd ut ei rekkje jernbanelinjer i i distrikts-Noreg. Mange av desse har sidan vorte nedlagde.
I prosjektet Kabuso Stasjon 2022 revitaliserer Bjørg Taranger idéen med jernbanen som kommunikasjon mellom by og land ved å setja opp eit forslag til ein ny togtrasé. Dette med Øystese som ein av stasjonane.
Taranger presenterer ein framtidsvisjon som peikar på eit engasjement som gjeld strukturelle former og samfunnsbygging i både samtid og framtid.
I ei samanstilling av nyproduserte og tidlegare verk vert foajéen i Kabuso rekontekstualisert til ein transittkafé for reisande. Gjennom dokumentariske opptak som er omdanna til fiktive rom med ulike mønster og rytmar vert ein her teken med til stadar som Paris, Berlin og Buenos Aires.
Prosjektet er støtta av Norsk kulturråd og Bergen kommune.

Arne Ingvaldsen og Suvi Nieminen er båe bergensbaserte kunstnarar som arbeidar
med innan- og utandørs installsjonar. No har dei produsert ei stadsspesifikk utstilling for Kabuso. Her vil dei utfordra rommet, vindauga og overgangen mellom inne og ute.
Arne Ingvaldsen er kjend for sine store tredimensjonale installasjonar, og har bl.a. hatt utsmykkingsoppdrag i samband med utbygginga av Nonneseter i Bergen. Ingvaldsen har utdanninga si frå Vestlandske kunstakademi, Kunstakademiet i Warszawa og arkitektavdelinga ved NTNU.
Ingvaldsen er innkjøpt av Norsk Kulturråd.

Suvi Nieminen kjem opphavleg frå Finland. Ho har si utdanning frå Kunstindustrielle Högskolen, Helsingfors, og frå Vestlandske Kunstakademi. Nieminen er bl.a. representert i samlingane til Samtidsmuseet, Bergen Kunstmuseum, Trondheim kunstmuseum, Bergen Kommune og Norsk Kulturråd.
Nieminen er kjend for eit stille og minimalistisk uttrykk der ho utforskar og utfordrar materialar frå industri. Utsmykkingar av Nieminen kan bl.a. opplevast i rundkjøringa i Osøyro sentrum, resepsjonen i Statoils hovudkontor i Stavanger og Tyssevika kaianlegg i Ulvik.

Eilif Amundsen var den første utstillinga i Kabuso. Hans bilete skildrar på fortreffeleg vis det vestlandske lyset, det som alltid omgjev oss – og som fargelegg våre liv.

Valet av Amundsen gjev oss eit signal om at Kabuso også vil ha fokus på kunst frå våre samtidige kunstnarar.
Det har blitt hevda at Amundsen først og fremst held seg til ein figurativ tradisjon i europeisk maleri. Eit meir nyansert blikk unngår likevel neppe å leggja merke til at den abstrakte dimensjonen i hans maleri er ein uomgjengeleg føresetnad for dei figurative motiva hans. Amundsens maleri lever og utfaldar seg nettopp i spenninga mellom eit figurativt og abstrakt formspråk.